เถลิง ธำรงนาวาสวัสดิ์

ศาสตราจารย์พิเศษ เถลิง ธำรงนาวาสวัสดิ์ เป็นอดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ของไทย ในรัฐบาลของนายสัญญา ธรรมศักดิ์ อดีตสมาชิกวุฒิสภา อดีตสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ อดีตปลัดกระทรวงเกษตรและสหกรณ์

เถลิง ธำรงนาวาสวัสดิ์ เกิดเมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2473 เป็นบุตรของพลเรือตรีถวัลย์ ธำรงนาวาสวัสดิ์ อดีตนายกรัฐมนตรี กับนางธำรงนาวาสวัสดิ์ (แฉล้ม ธารีสวัสดิ์) เป็นบุตรคนที่ 2 และเขาสมรสกับนวลนาถ (สกุลเดิม อัชราชทรงสิริ) มีบุตรสามคน^[1] หนึ่งในนั้นคือ ศาสตราจารย์ ดร. ธรณ์ ธำรงนาวาสวัสดิ์ รองคณบดีฝ่ายกิจการพิเศษ คณะประมง มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

เถลิง เป็นนักเรียนทุนเล่าเรียนหลวงตั้งแต่ปี พ.ศ. 2493^[2] เขาสำเร็จการศึกษาระดัปริญญาตรีสาขาเกษตรศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยคอนเนตทิคัต รัฐคอนเนตทิคัต ประเทศสหรัฐอเมริกา และระดับปริญญาโทและปริญญาเอก สาขาเศรษฐศาสตร์การเกษตร จากมหาวิทยาลัยวิสคอนซิน แมดิสัน รัฐวิสคอนซิน

เถลิง รับราชการในสังกัดกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ เคยได้ดำรงตำแหน่งสูงสุดคือ ปลัดกระทรวงเกษตรและสหกรณ์^[3] เป็นประธานคณะกรรมการอุทยานแห่งชาติเป็นเวลา 15 ปี ซึ่งตลอดวาระการดำรงตำแหน่ง ดร.เถลิง มีส่วนช่วยจัดตั้งอุทยานแห่งชาติกว่า 80 แห่ง โดยจำนวน 12 แห่งในนั้นเป็นพื้นที่คุ้มครองทางทะเล^[4]

ต่อมามีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้แต่งตั้งเป็น ศาสตราจารย์พิเศษ คณะเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์^[5]

เถลิง ได้รับแต่งตั้งเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ ในปี พ.ศ. 2515 ภายหลังการปฏิวัติตัวเองของ จอมพล ถนอม กิตติขจร เมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2514 ต่อมาในปี พ.ศ. 2516 ได้รับแต่งตั้งเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติอีกครั้ง^[6]

ในปี พ.ศ. 2517 เถลิงได้รับแต่งตั้งเป็นสมาชิกสภาร่างรัฐธรรมนูญ และเป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ในรัฐบาลของนายสัญญา ธรรมศักดิ์^[7] จนถึงเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2518 หลังการเลือกตั้งทั่วไป และมีรัฐบาลใหม่เข้ามาทำหน้าที่แทน

เถลิง ได้รับแต่งตั้งเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติอีกครั้ง ในปี พ.ศ. 2520 และเป็นสมาชิกวุฒิสภา ในปี พ.ศ. 2539^[8]

นอกจากนั้น เถลิง ยังเคยได้รับการแต่งตั้งเป็นที่ปรึกษารองนายกรัฐมนตรี ที่ปรึกษารัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ เป็นผู้ทรงคุณวุฒิในคณะกรรมการพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ ในปี พ.ศ. 2535^[9] เป็นกรรมการบริหารพรรคนำไทย ตั้งแต่เริ่มก่อตั้งพรรคเมื่อ พ.ศ. 2537 และเป็นที่ปรึกษาผู้ทรงคุณวุฒิฝนหลวง ในปี พ.ศ. 2548^[10]

เถลิง ถึงแก่อนิจกรรมในวันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2551 สิริอายุ 77 ปี

• พ.ศ. 2522 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)^[11]
• พ.ศ. 2519 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)^[12]
• พ.ศ. 2524 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้า ชั้นที่ 2 ทุติยจุลจอมเกล้าวิเศษ (ท.จ.ว.) (ฝ่ายหน้า)^[13]
• พ.ศ. 2523 – เหรียญพิทักษ์เสรีชน ชั้นที่ 2 ประเภทที่ 2 (ส.ช.)^[14]
• พ.ศ. 2523 – เหรียญราชการชายแดน (ช.ด.)^[15]
• พ.ศ. 2527 – เหรียญจักรพรรดิมาลา (ร.จ.พ.)^[16]
• พ.ศ. 2527 – เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 9 ชั้นที่ 3 (ภ.ป.ร.3)^[17]