อนันต์ ภักดิ์ประไพ

อนันต์ ภักดิ์ประไพ ป.ม.
รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์
ดำรงตำแหน่ง 17 มีนาคม พ.ศ. 2518 – 8 มกราคม พ.ศ. 2519
นายกรัฐมนตรี	หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	15 เมษายน พ.ศ. 2480 อำเภอเมืองพิษณุโลก จังหวัดพิษณุโลก
เสียชีวิต	7 มิถุนายน พ.ศ. 2554 (74 ปี) อำเภอชาติตระการ จังหวัดพิษณุโลก
พรรคการเมือง	ไท (2518–2519)

อนันต์ ภักดิ์ประไพ (15 เมษายน พ.ศ. 2480 – 7 มิถุนายน พ.ศ. 2554) อดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ในรัฐบาลของหม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช และอดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพิษณุโลก 2 สมัย

อนันต์ ภักดิ์ประไพ เกิดเมื่อวันที่ 15 เมษายน พ.ศ. 2480 เป็นบุตรของนายอรุณ กับนางชวนชื่น ภักดิ์ประไพ จบการศึกษาระดับชั้นมัธยมศึกษา จากโรงเรียนพิษณุโลกพิทยาคม จังหวัดพิษณุโลก จบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 7 จากโรงเรียนศิริศาสตร์ และจบการศึกษาสาขาวิชาช่างกลโรงงาน จากวิทยาลัยเทคนิคกรุงเทพ และปริญญาตรี ครุศาสตรบัณฑิต จากวิทยาลัยครูพิบูลสงคราม

นายอนันต์ เป็นผู้ก่อตั้งกิจการรถเมล์ประเทศไทย ที่เปิดบริการรถเมล์รอบเมืองพิษณุโลก ต่อมาได้เข้าสู่งานการเมืองโดยการเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพิษณุโลก ได้รับเลือกตั้งสมัยแรก จากการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2512 โดยไม่สังกัดพรรคการเมืองใด และได้รับเลือกตั้งอีกครั้ง ในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2518 ในสังกัดพรรคไท

นายอนันต์ ได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ในรัฐบาลหม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช ในปี พ.ศ. 2518^[1] และลาออกในเวลาต่อมา เมื่อวันที่ 8 มกราคม พ.ศ. 2519

หลังจากการรัฐประหารในประเทศไทย พ.ศ. 2514 ไม่นาน นายอนันต์ ร่วมกับนายอุทัย พิมพ์ใจชน ส.ส.จังหวัดชลบุรี ของพรรคประชาธิปัตย์ พร้อมด้วย ส.ส.จังหวัดชัยภูมิ คือ นายบุญเกิด หิรัญคำ ได้ยื่นฟ้องต่อศาลอาญาให้ดำเนินคดีต่อคณะปฏิวัติในข้อหากบฏต่อแผ่นดิน ถือเป็นท้าทายอำนาจของผู้มีอำนาจอย่างตรงไปตรงมา แต่แล้วศาลได้ตีความ และทำให้ทั้งสามคนตกเป็นจำเลย และสั่งให้จำคุกนายอุทัย เป็นเวลา 10 ปี และนายบุญเกิด กับนายอนันต์ คนละ 7 ปี ซึ่งทั้งหมดได้ถูกปล่อยตัวหลังเหตุการณ์ 14 ตุลา ในสมัยรัฐบาลที่มีนายสัญญา ธรรมศักดิ์ เป็นนายกรัฐมนตรี^{[2] [3][4]} เขาจำคุกระหว่างวันที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2515 ตามคำสั่งหัวหน้าคณะปฏิวัติ ที่ 36/2515 และออกจากคุกวันที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2517 ตามพระราชบัญญัติยกเลิกคำสั่งหัวหน้าคณะปฏิวัติที่ 36/2515 ลงวันที่ 22 มิถุนายน 2515 พ.ศ. 2517^[5]

หลังจากวางมือทางการเมือง นายอนันต์ ได้ประกอบธุรกิจโรงแรมขนาดเล็กในจังหวัดพิษณุโลก

นายอนันต์ ถูกฆาตกรรมเพื่อชิงทรัพย์ เมื่อวันที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2554 ในโรงแรมของตนเอง^[4][6]

• พ.ศ. 2518 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์มงกุฎไทย (ป.ม.)^[7]
• พ.ศ. 2514 – เหรียญลูกเสือสดุดี ชั้นที่ 1^[8]

บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

• ด
• ค
• ก