พรรคนำไทย
พรรคนำไทย เป็นพรรคการเมืองไทยที่ก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2537 โดย อำนวย วีรวรรณ เป็นหัวหน้าพรรค มีหม่อมราชวงศ์เกษมสโมสร เกษมศรี เป็นรองหัวหน้าพรรคและเลขาธิการพรรค[1] รวมทั้งมีแกนนำคนสำคัญอีกจำนวนมาก อาทิ เถลิง ธำรงนาวาสวัสดิ์, ประสงค์ สุขุม และหม่อมหลวงอโณทัย ชุมสาย เป็นต้น ต่อมาในปี พ.ศ. 2538 ได้มีสมาชิกย้ายเข้ามาสังกัดอีกจำนวนมาก อาทิเช่น ประสงค์ สุ่นศิริ, วินัย สมพงษ์, อดิศร เพียงเกษ, อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา, ศรชัย มนตริวัต, วิวรรธนไชย ณ กาฬสินธุ์, หม่อมราชวงศ์สุขุมพันธุ์ บริพัตร, อำนวย ยศสุข, กุเทพ ใสกระจ่าง, วิสาร เตชะธีราวัฒน์, สมชาย เพศประเสริฐ, นายแพทย์อุดมศิลป์ ศรีแสงนาม[2], วีระกานต์ มุสิกพงศ์ และศิริโชค โสภา บทบาททางการเมืองพรรคนำไทย ได้เข้าร่วมรัฐบาลหลังการเลือกตั้งในปี พ.ศ. 2538 ซึ่งพรรคนำไทยได้ที่นั่งในสภา จำนวน 18 ที่นั่ง เข้าร่วมรัฐบาลของนายบรรหาร ศิลปอาชา โดยมีสมาชิกพรรคได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรี จำนวน 3 คน คือ อำนวย วีรวรรณ เป็นรองนายกรัฐมนตรี ม.ร.ว.เกษมสโมสร เกษมศรี เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ และ พลตรี ศรชัย มนตริวัต เป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย การเลือกตั้งผลการเลือกตั้งทั่วไป
การเลือกตั้งผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร
ยุบเลิกพรรคกระทั่งในเดือนกันยายน พ.ศ. 2540 ศาลฎีกาได้มีคำสั่ง ที่ 5409/2540 ลงวันที่ 12 กันยายน 2540 ให้ยุบเลิกพรรคนำไทย เนื่องจากไม่ส่งสมาชิกสมัครรับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ในการเลือกตั้งทั่วไป เมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน 2539 ตาม พรบ.พรรคการเมือง พ.ศ. 2524[3] โดยสมาชิกส่วนมากของพรรคได้ย้ายไปสังกัด พรรคความหวังใหม่ การจัดตั้งพรรคนำไทย พ.ศ. 2545พรรคนำไทย ได้มีการจดทะเบียนตั้งพรรคเป็นครั้งที่ 2 ขึ้นเมื่อวันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2545 โดยมีว่าที่ร้อยโทปัญญา ชัยรัตนพาณิชย์ ดำรงตำแหน่งหัวหน้าพรรค ส่วนเลขาธิการพรรค คือ นายทวีลาภ ชมะนันทน์ แต่พรรคฯ ไม่ได้มีการดำเนินงานกิจกรรมทางการเมือง จนเป็นเหตุให้ศาลรัฐธรรมนูญ มีคำสั่งยุบพรรคนำไทย เมื่อวันที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2545 การดำเนินการจัดตั้งพรรคฯ ในครั้งที่ 2 ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับพรรคนำไทย ที่นำโดย ดร.อำนวย วีรวรรณ แต่อย่างใด อ้างอิง
|