ฉลอง ปึงตระกูล

ฉลอง ปึงตระกูล ม.ป.ช., ม.ว.ม, ต.จ.ว.
รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงการคลัง
ดำรงตำแหน่ง 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2520 – 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2522
นายกรัฐมนตรี	พลเอกเกรียงศักดิ์ ชมะนันทน์
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	7 มกราคม พ.ศ. 2463
เสียชีวิต	25 กรกฎาคม พ.ศ. 2558
คู่สมรส	คุณหญิง ศศิวงศ์ ปึงตระกูล

ฉลอง ปึงตระกูล เป็นอดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงการคลัง ในรัฐบาลพลเอก เกรียงศักดิ์ ชมะนันทน์ เป็นอดีตเลขาธิการคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ และเป็นผู้นำการจัดทำแผนพัฒนาประเทศฉบับแรกของไทย^[1]

ฉลอง ปึงตระกูล เกิดเมื่อปี พ.ศ. 2463 สำเร็การศึกษาจากโรงเรียนวัดราชบพิธ โรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย ระดับปริญญาตรีจากคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปริญญาโทด้านภาษาฝรั่งเศส มหาวิทยาลัยลาวาส ประเทศแคนาดา ด้านเศรษฐศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยวิสคอนซิน แมดิสัน

ฉลอง ปึงตระกูล เป็นข้าราชการพลเรือนเริ่มรับราชการที่กองส่งเสริมการสหกรณ์ กระทรวงเกษตร ต่อมาโอนย้ายมาอยู่สภาเศรษฐกิจแห่งชาติ (สภาพัฒน์ ในปัจจุบัน) เคยดำรงตำแหน่งเลขาธิการคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ หรือสภาพัฒน์ ในระหว่างปี พ.ศ. 2500^[2] ถึงปี พ.ศ. 2506 และนับได้ว่าเป็นผู้นำการจัดทำแผนพัฒนาประเทศฉบับแรกของไทย จากการจัดทำแผนพัฒนาการเศรษฐกิจแห่งชาติ เมื่อปี พ.ศ. 2504^[3] เป็นที่ปรึกษากระทรวงการคลัง พ.ศ. 2506 - พ.ศ. 2507 จากนั้นได้รับแต่งตั้งเป็นทึ่ปรึกษาสำนักงานเศรษฐกิจการคลัง ประจำกรุงวอชิงตัน และรองผู้อำนวยการสายเอเซีย ประจำธนาคารโลก

ต่อมาเป็นผู้อำนวยการสำนักงานเศรษฐกิจการคลัง ระหว่างปี พ.ศ. 2510 ถึงปี พ.ศ. 2514^[4] จากนั้นได้เข้าทำงานเป็นรองผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทย ในยุคของพิสุทธิ์ นิมมานเหมินท์ เป็นผู้ว่าการฯ^[5] และลาออกในปี พ.ศ. 2518

ต่อมาในปี พ.ศ. 2519 ฉลองได้รับแต่งตั้งเป็นที่ปรึกษารัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง และในปีต่อมาได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงการคลัง ในรัฐบาลพลเอก เกรียงศักดิ์ ชมะนันทน์^[6]

ฉลอง เสียชีวิตในปี พ.ศ. 2558 โดยสมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เสด็จพระราชดำเนินในการพระราชทานเพลิงศพ เมื่อวันที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2558 ณ ฌาปนสถานกองทัพบก วัดโสมนัสราชวรวิหาร

• พ.ศ. 2521 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)^[7]
• พ.ศ. 2508 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)^[8]
• พ.ศ. 2512 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้า ชั้นที่ 3 ตติยจุลจอมเกล้าวิเศษ (ต.จ.ว.)^[9]

• ฉลอง ปึงตระกูล ผู้นำการจัดทำแผนพัฒนาประเทศฉบับแรกของไทย