Finale Europees kampioenschap voetbal 2012De finale van het Europees kampioenschap voetbal 2012 werd gespeeld op 1 juli 2012 in het NSK Olimpiejsky in Kiev. Titelverdediger Spanje versloeg Italië met 4-0. Het is de grootste overwinning ooit in een EK-finale. Na afloop werd de aanvallende middenvelder Andrés Iniesta verkozen als man van de wedstrijd. Spanje was het eerste land dat zichzelf opvolgde als Europees kampioen. VoorgeschiedenisSpanje bereikte als eerste de finale. De Zuid-Europeanen wonnen het toernooi al eens in 1964 en 2008. Tegenstander Italië was dan weer de Europees kampioen van 1968. Op 6 juni 2012 stond Spanje op de eerste en Italië op de twaalfde plaats van de FIFA-wereldranglijst.[1] Spanje stond sinds 2008 vrijwel onafgebroken op de eerste plaats. Italië stond in 2009 op de vierde plaats, maar verdween in de daaropvolgende jaren uit de top 10. Op 10 juni 2012 troffen beide landen elkaar in de poulefase van het toernooi. Het duel in groep C eindigde in een gelijkspel (1-1) na doelpunten van Cesc Fàbregas en Antonio Di Natale. Spanje werd uiteindelijk groepswinnaar met twee punten voorsprong op Italië. Route naar de finale
FinaleWedstrijdbalIn de finale werd de Adidas Tango 12 Finale gebruikt, een zilveren versie van de Adidas Tango 12. De bal werd ontwikkeld door adidas. OpeningsceremonieAan de finale ging een openingsceremonie vooraf. Zo'n 600 vrijwilligers werkten mee aan het evenement. Tijdens de ceremonie trad ook de Duitse popzangeres Oceana op. Zij zong "Endless Summer", de officiële titelsong van het EK 2012. FormatiesSpanjeDe Spaanse bondscoach Vicente del Bosque begon met een 4-3-3-formatie met Cesc Fàbregas als valse negen. Omdat de valse negen een spits is die zich regelmatig naar het middenveld laat uitzakken, kan de formatie ook beschouwd worden als een 4-4-2 of meer specifiek een 4-1-2-1-2. In dat geval zijn de flankaanvallers Andrés Iniesta en David Silva de meest vooruitgeschoven spelers. Het driekoppige middenveld van Spanje bestond uit de controlerende middenvelder Sergio Busquets en de spelverdelers Xavi en Xabi Alonso. In de verdediging vormden Gerard Piqué en Sergio Ramos het centrale duo. Álvaro Arbeloa was de rechtsachter, Jordi Alba de linksachter. Het doel werd verdedigd door aanvoerder Iker Casillas. In de 75e minuut werd Fàbregas vervangen door Fernando Torres, waardoor Spanje overschakelde op een echte 4-3-3 met Torres als diepe spits. Casillas, Arbeloa, Ramos en Alonso waren op het ogenblik van de finale spelers van Real Madrid. Piqué, Xavi, Fàbregas, Busquets en Iniesta speelden voor FC Barcelona. Valencia-verdediger Alba stond dan weer op het punt om zich aan te sluiten bij de Catalanen. Enkel Silva van Manchester City had geen link met Real Madrid of FC Barcelona. ItaliëCesare Prandelli opteerde voor een 4-1-3-2-formatie, een variant op de klassieke 4-4-2-formatie. In dit spelsysteem was een belangrijke rol weggelegd voor Andrea Pirlo, die als verdedigende middenvelder de spelverdeler van het team was. De rest van het middenveld bestond uit Claudio Marchisio, Daniele De Rossi en Riccardo Montolivo, die centrale middenvelders met een meer aanvallende functie. In de aanval fungeerde Mario Balotelli als diepe spits en Antonio Cassano als schaduwspits. Het centrale duo in de verdediging bestond uit Andrea Barzagli en Leonardo Bonucci. Op de linkerflank koos Prandelli voor Giorgio Chiellini, op de rechterflank voor Ignazio Abate. Aanvoerder Gianluigi Buffon was de doelman. Met Buffon, Barzagli, Bonucci, Chiellini, Pirlo en Marchisio stonden er zes spelers van Juventus in de basiself. Wedstrijdgegevens
Statistieken
Bronnen, noten en/of referenties
|