เมฆฮิลส์

เมฆฮิลส์ (Hills cloud) หรือ เมฆออร์ตชั้นใน (inner Oort cloud)^[1] เป็นจานรอบดาวฤกษ์ ตามทฤษฎีที่สันนิษฐานไว้ว่าอยู่ด้านในของเมฆออร์ต ตั้งชื่อตามแจ็ก จี. ฮิลส์ ซึ่งเป็นผู้เสนอขึ้น ขอบด้านนอกของแผ่นจานอยู่ห่างจากดวงอาทิตย์ ประมาณ 20,000 ถึง 30,000 AU ส่วนขอบด้านในยังไม่ทราบชัดเจนนัก แต่คาดกันไว้ว่าอยู่ที่ประมาณ 250 ถึง 1500 AU ซึ่งเลยวงโคจรของ ดาวเคราะห์ และวัตถุในแถบไคเปอร์ไป

สมมติฐานเมฆฮิลส์ถูกเสนอเพื่ออธิบายความขัดแย้งของสมมติฐานเมฆออร์ต ดาวหางในเมฆออร์ตถูกรบกวนอย่างต่อเนื่องจากอิทธิพลแรงโน้มถ่วงของดาราจักรทางช้างเผือกและดาวฤกษ์ใกล้เคียง ดังนั้นแล้ว ดาวหางจำนวนไม่น้อยจึงน่าจะออกจากระบบสุริยะ หรือบ้างก็เข้าสู่ระบบสุริยะชั้นใน และระเหย หรือตกลงบนดวงอาทิตย์หรือดาวเคราะห์ยักษ์เช่นดาวพฤหัสบดีไปหมดแล้ว อย่างไรก็ตาม ยังเชื่อว่ามีดาวหางจำนวนมากพอสมควรในเมฆออร์ตซึ่งยังต้องการหาแหล่งที่มาของดาวหางที่ไหนสักแห่ง

ในสมมติฐานเมฆฮิลส์นั้น ได้คาดการณ์การมีอยู่ของเมฆฮิลส์ที่มีจำนวนวัตถุมากขึ้นเพื่อไขปัญหาการคงอยู่ของเมฆออร์ต วัตถุที่พุ่งออกมาจากเมฆฮิลส์ไปยังบริเวณของเมฆออร์ตนั้นจะคอยค้ำจุนเมฆออร์ตไว้^[2] เชื่อกันว่าเมฆฮิลส์เป็นบริเวณที่มีดาวหางรวมตัวกันอยู่มากที่สุดในระบบสุริยะ และถ้าเมฆฮิลส์มีอยู่จริง มันจะมีดาวหางมากกว่าเมฆออร์ตประมาณ 5 เท่า^[3]

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มีการค้นพบวัตถุที่เป็นไปได้หลายอย่าง เช่น ดาวหางและดาวเคราะห์น้อยที่เชื่อว่ามีต้นกำเนิดจากเมฆฮิลส์ ซึ่งสนับสนุนการมีอยู่ของเมฆฮิลส์ ถ้าเมฆฮิลส์มีอยู่จริง ความหนาแน่นของมันควรจะสูงกว่าเมฆออร์ต^[4] ดาวหางเมฆออร์ตโคจรเป็นวงกลมภายใต้อิทธิพลของปฏิสัมพันธ์ระหว่างแรงโน้มถ่วงของดาวฤกษ์ใกล้เคียงและผลกระทบจากแรงน้ำขึ้นน้ำลงของทางช้างเผือก แต่ดาวหางในเมฆฮิลส์นั้นบางทีอาจไม่เป็นเช่นนั้น มวลรวมของเมฆฮิลส์ยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด แต่นักวิจัยบางคนเชื่อว่ามีมวลมากกว่าเมฆออร์ตชั้นนอกหลายเท่า