De Spaanse organisatie had de zaken niet altijd goed in de hand. Het rennerskwartier was bevolkt met duizenden mensen die daar niets te zoeken hadden en tijdens de races stak het publiek zelfs strobalen in brand. Ook waren er veel valpartijen. Al tijdens de trainingen vielen ongeveer vijftig rijders en dat gebeurde ook in de warm-up training en de races. Opmerkelijk was dat de volgorde van de races was gewijzigd: de 250cc-race was in het programma verplaatst naar het einde van de dag. Dat was een voordeel voor Freddie Spencer, die in twee klassen uitkwam en nu fit aan de 500cc-race kon beginnen.
Tijdens de training greep Freddie Spencer inderdaad enkele malen terug naar de Honda NS 500, maar zijn snelste tijd zette hij met de NSR 500. Die was echter 0,03 seconde langzamer dan die van Eddie Lawson. Opmerkelijk was de goede klassering van Rob McElnea, maar ook het slechte presteren van de Yamaha-fabriekscoureursChristian Sarron en Raymond Roche, ruim 2 seconden langzamer dan stalgenoot Lawson.
Tijdens de opwarmronde voor de 500cc-klasse barstte er een hoosbui los, waardoor de start een half uur werd opgeschoven. Voor de coureurs begon een zenuwenoorlog waar het de bandenkeuze betrof. Toen men uiteindelijk voor een nieuwe opwarmronde vertrok, trok Franco Uncini zijn machine onderuit op de plastic reclameslogans die bij de startlijn dwars over de baan waren geplakt. Er werd driftig gedweild en gedroogd, maar voor Uncini was de race voorbij. "Rocket" Ron Haslam produceerde weer een van zijn bliksemstarts en nam zelfs een behoorlijke voorsprong op Didier de Radiguès, Mike Baldwin en Wayne Gardner. Freddie Spencer en Eddie Lawson hadden beiden een matige start, maar reden na enkele ronden ook voorin mee. Spencer passeerde Haslam, die zo schrok dat hij zich verremde en de grindbak in reed. Na tien ronden reed Lawson ongeveer 4 seconden achter Spencer, maar door een versleten voorband verloor hij steeds meer terrein. Nadat Takazumi Katayama gevallen was nam Christian Sarron de derde plaats over. Hij werd wel nog even bedreigd door Wayne Gardner, die na een botsing met De Radiguès gevallen was maar een goede inhaalrace gereden had.
Manfred Herweh had het seizoen 1984 sterk afgesloten en de verwachtingen waren dan ook hooggespannen, maar bij een val in de derde training brak hij twee middenhandsbeentjes en een pols. Freddie Spencer trainde meer dan een seconde sneller dan de concurrentie en de verschillen waren zeer groot: Niall Mackenzie stond op de tiende startplaats maar was 2½ seconde langzamer dan Spencer. Bij de top tien stonden zeven verschillende typen motorfietsen.
Vanaf het podium na de 500cc-race stapte Freddie Spencer meteen op zijn Honda RS 250 R-W voor de 250cc-race. Hij nam meteen een ruime voorsprong waardoor Alan Carter, Carlos Lavado, Martin Wimmer, Toni Mang en Fausto Ricci om de tweede plaats vochten. In de twintigste ronde sloeg er echter een gat in de uitlaat van Spencer's machine en hij verloor zoveel vermogen dat hij naar de negende plaats terugviel. Daardoor kon Lavado gemakkelijk naar de overwinning rijden. Wimmer had hem misschien nog kunnen bedreigen, maar werd gehinderd door olie uit de voorvork die zijn vizier vervuilde.
Nadat MBA enkele jaren geen officieel fabrieksteam had gehad, reed Luca Cadalora met een fabrieks-MBA de snelste tijd. Achter hem stonden twee Garelli's in de kleuren van de Italiaanse bond FMI: die van Fausto Gresini, die al in 1984 als jongste rijder onder de hoede van Ángel Nieto was gekomen en die van Ezio Gianola, die nieuw in het team was opgenomen.
De 125cc-rijders troffen elkaar in Spanje voor het eerst en zonder Eugenio Lazzarini (gestopt) en Ángel Nieto (overgestapt naar de 250cc-klasse) kregen de jonge nieuwelingen de kans zich te bewijzen. August Auinger had de snelste start, maar verslikte zich al in de eerste bocht en was uitgeschakeld. Fausto Gresini nam een kleine voorsprong op een groep met Domenico Brigaglia, Ezio Gianola, Luca Cadalora, Jean-Claude Selini en Andres Sánchez. Cadalora en Gianola raakten elkaar in de vierde ronde, waardoor Cadalora naar de pit moest en Gianola een inhaalrace moest beginnen. Gresini werd intussen bedreigd door Pier Paolo Bianchi, die na een slechte start naar voren was gekomen. Drie ronden voor het einde nam Bianchi de leiding om ze niet meer af te staan. Gresini werd tweede, Brigaglia derde en Gianola ondanks zijn tegenslag toch nog vierde.
In de eerste training van de 80cc-klasse heerste Stefan Dörflinger met zijn tot Krauser omgedoopte Zündapp zoals altijd. Nadat Mike Krauser de raceafdeling van het failliete Zündapp had opgekocht had men de machine nog 5 kg lichter weten te maken. Toch was de afstand tot Jorge Martínez niet groot, slechts 0,1 seconde. De rest van het veld moest meer tijd toegeven en tiende man Henk van Kessel was ruim 8 seconden langzamer.
De seizoensopening van de 80cc-klasse begon met een kleine kopgroep die bestond uit Jorge Martínez, Stefan Dörflinger en Hans Spaan. Zij leverden mooie gevechten, maar het tempo lag niet hoog zodat Manuel Herreros in de zevende ronde aansluiting kon vinden. Toen tegen het eind van de race de achterblijvers gepasseerd moesten worden splitste de kopgroep zich: Martínez schudde Dörflinger af en won, terwijl Spaan in gevecht was met Herreros om de derde plaats. Die strijd eindigde toen Spaan in de laatste ronde viel.
Men wachtte eigenlijk al jaren tot Cagiva eindelijk klaar zou zijn met de ontwikkeling van haar 500cc-racer. Men had nu - net als in 1984 - Marco Luccinelli als rijder en ook Virginio Ferrari was in het team opgenomen, maar Cagiva verscheen niet in Spanje. Men hoopte op een eerste optreden tijdens de Grand Prix van Duitsland.
Bronnen, noten en/of referenties
Motor Magazine
Moto 73
voetnoten
↑Gustav Reiner brak al op donderdag tijdens de training een sleutelbeen.
↑Thierry Espié liep bij een val in de training een rugwervelblessure op.
↑Op de nog natte baan (de race was een half uur uitgesteld vanwege een hoosbui) trok Franco Uncini zijn machine onderuit op de gladde, dwars over de baan geplakte plastic reclameteksten.
↑Alan Carter was geen Honda-fabrieksrijder, maar kreeg in Spanje (en enkele races daarna) een speciaal blok van Honda Racing Corporation, dat hij steeds na de race weer moest inleveren.
↑Ángel Nieto was nog herstellende van de blessures die hij tijdens de GP van San Marino van 1984 had opgelopen. Hij nam wel deel aan de trainingen, maar was 2 seconden te langzaam om zich te kwalificeren.
↑Manfred Herweh brak tijdens de trainingen twee middenhandsbeentjes en een pols.
· 
· 
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
