|
Menemenlizade Rifat Bey
Menemenlizade Rifat Bey (1856-1932), son Osmanlı döneminde siyaset adamı. YaşamıDoğu Akdeniz Bölgesi’nde yaşamış, zamanla Adana ve çevresine yerleşerek bölgenin yönetiminde söz sahibi olan âyânlardan biri olmuş Menemencioğulları ailesindendir.[1] 1856’da Adana Vilayeti'ne bağlı Karaisalı Kazası’nın merkezi olan Çiçeli Köyü’nde doğdu.[2] Özel hocalardan ders aldı. Şûrâ-yı Devlet ve Divan-ı Muhasebat kalemlerinde yetişti (1884). Adana (1886), Balıkesir (1888), Van (1889), Bağdat (1891), Şam (1894) Defterdarlığı, Maliye Müfettişliği, Tahsilat Müdürlüğü, Gelirler Muhasebeciliği yaptı. Hüseyin Hilmi Paşa Hükûmetinde Ziya Paşa'nın istifası üzerine Maliye Nazırı oldu. Tevfik Paşa Hükûmetinde de Maliye Nazırlığını korudu. İkinci Hüseyin Hilmi Paşa Hükûmetinde de Maliye Nazırı oldu. Memurların tasfiyesinde görev aldı. Şûrâ-yı Devlet Reisi Raif Paşa'nın ülkede iç güvenliğin sağlanması için on yıl siyasî cemiyetlerin yasaklanması önerisine karşı çıktı ve İttihad ve Terakki Cemiyeti'nin son zamanlarda ülkeye yaptığı hizmetlerin unutulmamasını istedi. Harbiye Nazırı ile anlaşamadı istifa etti. Mahmud Şevket Paşa Hükûmetinde yine Maliye Nazırı oldu. 14 Mart 1914'te Meclis-i Âyan üyeliğine atandı. Bu meclisin başkanlığını da yapan Rıfat Bey, Mondros Mütarekesi'nden sonra Nisan 1919'da tutuklandı. Divan-ı Harb-i Örfi'de yargılandı. Suçsuz bulundu. 1920'de toplanan Saltanat Şurası'na katıldı ve Sevr Antlaşması'nı onayladı. Bu, siyasî hayatının sonu oldu. 1932'de öldü.[3] AilesiNamık Kemal'in kızı Feride Hanım ile evlenmiştir, bu evlilikten Ayşe Beraat, Nahide, Numan ve Muvaffak isimli çocukları olmuştur.[4] Bir ayağı sakat olduğu için aksayarak yürüyen Mehmed Rifat, Topal Rifat Bey diye de anılırdı. Kayınpederi Namık Kemal’e damadının bu özrünü hatırlatan birine Namık Kemal: "Başına bakmaktan ayağına bakmaya vaktim olmadı." şeklinde cevap vermiştir.[2] Kaynakça
|
||||||||||||||||||||
