กองทัพเซอร์เบีย

กองทัพเซอร์เบีย
Bojcka Србије Vojska Srbije
ตราราชการของกองทัพเซอร์เบีย
ธงประจำกองทัพเซอร์เบีย
ก่อตั้ง	พ.ศ. 2381 (ค.ศ. 1838)
รูปแบบปัจจุบัน	พ.ศ. 2549 (ค.ศ. 2006)
เหล่า	กองทัพบก กองทัพอากาศและป้องกันภัยทางอากาศ
กองบัญชาการ	เบลเกรด
ผู้บังคับบัญชา
ผู้บัญชาการทหารสูงสุด	ประธานาธิบดี อาเล็กซานดาร์ วูชิช
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม	มิลอช วูเชวิช
ประธานคณะเสนาธิการทหาร	พลเอก ลูบิซา ดิโควิช
กำลังพล
อายุเริ่มบรรจุ	18 ปี (พลอาสาสมัคร)
การเกณฑ์	ยกเลิก เมื่อ ค.ศ. 2011
ประชากร ฉกรรจ์	1,395,426[1] ชาย, อายุ 16-49 (2010 ตั้งเเต่ปี), 1,356,415 หญิง, อายุ 16-49 (2010 ตั้งเเต่ปี)
ประชากรวัยถึงขั้น ประจำการทุกปี	43,945 ชาย (2010 ตั้งเเต่ปี), 41,080 หญิง (2010 ตั้งเเต่ปี)
ยอดประจำการ	52,000 (2013)
ยอดสำรอง	170,000[2]
รายจ่าย
งบประมาณ	USD $805 million (2011)[3]
ร้อยละต่อจีดีพี	2.3% (2011 est.)[3]
อุตสาหกรรม
แหล่งผลิตในประเทศ	Fabrika automobila Priboj Prvi Partizan Utva Pančevo Yugoimport SDPR Zastava Arms
มูลค่าส่งออกต่อปี	$400 million (2009)[4]
บทความที่เกี่ยวข้อง
ประวัติ	ประวัติศาสตร์ทางทหารของเซอร์เบีย
ยศ	ยศทหารเซอร์เบีย เครื่องอิสริยาภรณ์

กองทัพซอร์เบีย (เซอร์เบีย: Bojcka Србије / Vojska Srbije) เป็นกองกำลังทหารของสาธารณรัฐเซอร์เบีย^[5] ประกอบด้วยกองทัพบก (รวมกองเรือลำน้ำ) กองทัพอากาศ และ กองบัญชาการการฝึก ประธานาธิบดีเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุด

เซอร์เบียมีประเพณีทางทหารมายาวนานตั้งแต่สมัยยุคกลางตอนต้น กองทัพเซอร์เบียยุคใหม่ย้อนกลับไปในการปฏิวัติเซอร์เบียซึ่งเริ่มขึ้นในปี 1804 ด้วยการลุกฮือครั้งแรกของเซอร์เบียเพื่อต่อต้านการยึดครองของออตโตมันในเซอร์เบีย ชัยชนะในการต่อสู้ของ Ivankovac (1805), Mišar (สิงหาคม 1806), Deligrad (ธันวาคม 1806) และเบลเกรด (พฤศจิกายน–ธันวาคม 1806) นำไปสู่การก่อตั้งราชรัฐเซอร์เบียในปี 1817 การจลาจลเซอร์เบียครั้งที่สองในปี 1815 ตามมา –ค.ศ. 1817 นำไปสู่การได้รับเอกราชอย่างเต็มที่และการยอมรับราชอาณาจักรเซอร์เบีย และทำให้การปกครองของออตโตมันอ่อนแอลงในคาบสมุทรบอลข่าน ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2428 สงครามเซอร์เบีย-บัลแกเรียเกิดขึ้นหลังจากการรวมประเทศบัลแกเรียและส่งผลให้บัลแกเรียได้รับชัยชนะ ในปี พ.ศ. 2455 สงครามบอลข่านครั้งที่หนึ่ง (1912-1913) ได้ปะทุขึ้นระหว่างจักรวรรดิออตโตมันและสันนิบาตบอลข่าน (เซอร์เบีย กรีซ มอนเตเนโกร และบัลแกเรีย) ชัยชนะของสันนิบาตบอลข่านในยุทธการคูมาโนโว (ตุลาคม 1912), ยุทธการปรีเลป (พฤศจิกายน 1912), ยุทธการโมนาสตีร์ (พฤศจิกายน 1912), ยุทธการอาเดรียโนเปิล (พฤศจิกายน 1912 ถึงมีนาคม 1913) และการปิดล้อมสกูทารี (ตุลาคม 1912 ถึง เมษายน 1913) ส่งผลให้จักรวรรดิออตโตมันพ่ายแพ้ซึ่งสูญเสียดินแดนบอลข่านที่เหลืออยู่ส่วนใหญ่ตามสนธิสัญญาลอนดอน (พฤษภาคม 1913) หลังจากนั้นไม่นาน สงครามบอลข่านครั้งที่สอง (มิถุนายนถึงสิงหาคม 1913) เกิดขึ้นเมื่อบัลแกเรียซึ่งไม่พอใจกับการแบ่งดินแดน ประกาศสงครามกับเซอร์เบียและกรีซซึ่งเป็นพันธมิตรเก่า หลังจากพ่ายแพ้หลายครั้ง บัลแกเรียขอสงบศึกและลงนามในสนธิสัญญาบูคาเรสต์ 1913 เพื่อยุติสงครามอย่างเป็นทางการ

เอกราชของเซอร์เบียและอิทธิพลที่เพิ่มขึ้นคุกคามออสเตรีย-ฮังการีที่อยู่ใกล้เคียง ซึ่งนำไปสู่วิกฤตบอสเนียในปี 1908–09 ดังนั้น จากปี 1901 ชายชาวเซอร์เบียทุกคนที่มีอายุระหว่าง 21 ถึง 46 ปีจึงต้องรับภาระในการระดมพลทั่วไปหลังจากการลอบปลงพระชนม์อาร์ชดยุกฟรานซ์ เฟอร์ดินานด์แห่งออสเตรียในเดือนมิถุนายน 1914 ออสเตรีย-ฮังการีได้แทรกแซงเซอร์เบียและประกาศสงครามกับเซอร์เบีย (กรกฎาคม 1914) ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของสงครามโลกครั้งที่หนึ่งระหว่างปี 1914-1917 กองกำลังเซอร์เบียขับไล่การรุกรานสามครั้งติดต่อกันของออสเตรียในปี 1914 คว้าชัยชนะครั้งสำคัญครั้งแรกของสงครามให้กับฝ่ายสัมพันธมิตร แต่ท้ายที่สุดก็ถูกกองกำลังผสมของฝ่ายมหาอำนาจกลางครอบงำ (ตุลาคม–พฤศจิกายน 1915) และถูกบังคับให้ล่าถอยผ่านแอลเบเนีย (1915-1916) ไปยังเกาะคอร์ฟูของกรีก (1915-1916)^[6]

กิจกรรมทางทหารของเซอร์เบียหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 เกิดขึ้นในบริบทของกองทัพยูโกสลาเวีย จนกระทั่งการล่มสลายของยูโกสลาเวียในทศวรรษที่ 1990 และการฟื้นฟูเซอร์เบียในฐานะรัฐเอกราชในปี 2549

ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้

ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้

ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้

ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้

ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้

ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้

ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้

ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้

ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้

ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้

กองทัพเซอร์เบียได้เข้าร่วมปฏิบัติการรักษาสันติภาพของ สหประชาชาติ และ สหภาพยุโรป.^[7]

ประเทศ	Mission	กำลังพล
ไซปรัส	UNFICYP	สัญญาบัตร 1 นาย, ผู้ช่วย 2 นาย, ทหารชั้นประทวน 6 นาย และ พลทหาร 37 นาย
สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก	MONUC	สัญญาบัตร 2 นาย, แพทย์ 2 คน และ ช่างเทคนิค 4 คน
โกตดิวัวร์	UNOCI	สัญญาบัตร 3 นาย
เลบานอน	UNIFIL	นายทหารเสนาธิการ 8 นาย, กองกำลังผสม 5 ประเทศ และ พลทหาร 36 คน
ไลบีเรีย	UNMIL	สัญญาบัตร 4 นาย
ตะวันออกกลาง	UNTSO	สัญญาบัตร 1 นาย
ยูกันดา	EUTM	หัวหน้าแพทย์ทหาร 1 นาย, แพทย์ 1 คน และ ช่างเทคนิค 3 คน
โซมาเลีย	EUNAVFOR	สัญญาบัตร และ ทหารชั้นประทวน ฝ่ายละ 1 นาย

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ กองทัพเซอร์เบีย

• กองทัพเซอร์เบีย
• กระทรวงกลาโหม (เซอร์เบีย)
• Official recruitment site

บทความทหาร หรือการทหารนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

• ด
• ค
• ก