กองทัพเช็กเกีย |
---|
Armáda České republiky |
ตราราชการ และ เป้าหน้าวัวของกองทัพเช็กเกีย |
ก่อตั้ง | ค.ศ. 1918 |
---|
รูปแบบปัจจุบัน | ค.ศ. 1993 |
---|
เหล่า | กองทัพบก
กองทัพอากาศ
|
---|
ผู้บังคับบัญชา |
---|
ผู้บังคับบัญชาสูงสุด | ประธานาธิบดี มิโลช เซมัน |
---|
รัฐมนตรีกลาโหม | Martin Stropnický |
---|
เสนาธิการทหารบก | Chief of the General Staff: พลโท Petr Pavel |
---|
กำลังพล |
---|
อายุเริ่มบรรจุ | 18 years of age |
---|
การเกณฑ์ | ยกเลิกการเกณฑ์ เมื่อ ค.ศ. 2004 |
---|
ประชากร วัยบรรจุ | 2,414,728, อายุ 15–49 (2005 est.) |
---|
ประชากร ฉกรรจ์ | 1,996,631, อายุ 15–49 (2005 est.) |
---|
ประชากรวัยถึงขั้น ประจำการทุกปี | 66,583 (2005 est.) |
---|
ยอดประจำการ | 21,011 civilian personnel = 7,530.[1] |
---|
ยอดสำรอง | 676[2] |
---|
รายจ่าย |
---|
งบประมาณ | CZK 41,990 millions (2014) |
---|
ร้อยละต่อจีดีพี | 1.08% (2014)[3] |
---|
อุตสาหกรรม |
---|
แหล่งผลิตนอกประเทศ | เยอรมนี สวีเดน รัสเซีย สหรัฐ สเปน โปแลนด์ แคนาดา[4] |
---|
บทความที่เกี่ยวข้อง |
---|
ประวัติ | ประวัติศาสตร์ทางทหารของเช็กเกีย กองทัพประชาชน
|
---|
ยศ | ยศทหาร เครื่องอิสริยาภรณ์ |
---|
กองทัพสาธารณรัฐเช็ก (เช็ก: Armáda České Republiky) เป็นกองกำลังของประเทศเช็กเกีย ประกอบไปด้วย กองทัพบก กองทัพอากาศ และ หน่วยสนับสนุน. ตั้งแต่ ค.ศ. 1940 - 1989, กองทัพประชาชนเชโกสโลวัก (มีกำลังพลประจำการ 200,000 นาย) เป็นกองกำลังส่วนหนึ่งของกลุ่มกติกาสัญญาวอร์ซอ. ภายหลังการแยกประเทศในปี ค.ศ. 1992 ได้มีการจัดระเบียบส่วนราชการกองทัพให้สอดคล้องสถานการณ์ปัจจุบัน ต่อมาเช็กเกียได้เข้าร่วมสมาชิกขององค์การสนธิสัญญาป้องกันแอตแลนติกเหนือ เมื่อวันที่ 12 มีนาคม ค.ศ. 1999.[5]
ประวัติ
โครงสร้าง
งบประมาณ
บุคลากร
กำลังพลประจำการ
กำลังพลสำรอง
การศึกษา
ยุทธภัณฑ์
อาวุธประจำกาย
อาวุธประจำหน่วย
เครื่องแบบ
ศาลทหาร
ความสัมพันธ์ทางทหาร
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
เชิงอรรถ
บรรณานุกรม
หนังสืออ่านเพิ่มเติม
- Stephane Lefebvre, 'The Army of the Czech Republic: A Status Report,' Journal of Slavic Military Studies, Vol. 8, No. 4, December 1995, pp. 718–751
- Tomáš Weiss, 'Fighting Wars or Controlling Crowds? The Case of the Czech Military Forces and the Possible Blurring of Police and Military Functions, Armed Forces & Society, Vol. 39, No. 3, pp. 450-466
แหล่งข้อมูลอื่น