네덜란드의 국가

Wilhelmus van Nassouwe
Ben ick van Duytschen bloet
Den Vaderlant getrouwe
Blyf ick tot in den doet:
Een Prince van Oraengien
Ben ick vrij onverveert,
Den Coninck van Hispaengien
Heb ick altijt gheeert.

In Godes vrees te leven
Heb ick altyt betracht,
Daerom ben ick verdreven
Om Landt om Luyd ghebracht:
Maer God sal mij regeren
Als een goet Instrument,
Dat ick zal wederkeeren
In mijnen Regiment.

Lydt u myn Ondersaten
Die oprecht zyn van aert,
Godt sal u niet verlaten
Al zijt ghy nu beswaert:
Die vroom begheert te leven
Bidt Godt nacht ende dach,
Dat hy my cracht wil gheven
Dat ick u helpen mach.

Lyf en goet al te samen
Heb ick u niet verschoont,
Mijn broeders hooch van Namen
Hebbent u oock vertoont:
Graef Adolff is ghebleven
In Vriesland in den slaech,
Syn Siel int ewich Leven
Verwacht den Jongsten dach.

Edel en Hooch gheboren
Van Keyserlicken Stam:
Een Vorst des Rijcks vercoren
Als een vroom Christen man,
Voor Godes Woort ghepreesen
Heb ick vrij onversaecht,
Als een Helt sonder vreesen
Mijn edel bloet ghewaecht.

Mijn Schilt ende betrouwen
Sijt ghy, o Godt mijn Heer,
Op u soo wil ick bouwen
Verlaet mij nimmermeer:
Dat ick doch vroom mach blijven
V dienaer taller stondt,
Die Tyranny verdrijven,
Die my mijn hert doorwondt.

Van al die my beswaren,
End mijn Vervolghers zijn,
Mijn Godt wilt doch bewaren
Den trouwen dienaer dijn:
Dat sy my niet verrasschen
In haren boosen moet,
Haer handen niet en wasschen
In mijn onschuldich bloet.

Als David moeste vluchten
Voor Saul den Tyran:
Soo heb ick moeten suchten
Met menich Edelman:
Maer Godt heeft hem verheven
Verlost uit alder noot,
Een Coninckrijk ghegheven
In Israel seer groot.

Na tsuer sal ick ontfanghen
Van Godt mijn Heer dat soet,
Daer na so doet verlanghen
Mijn Vorstelick ghemoet:
Dat is dat ick mach sterven
Met eeren in dat Velt,
Een eewich Rijck verwerven
Als een ghetrouwe Helt.

Niet doet my meer erbarmen
In mijnen wederspoet,
Dan dat men siet verarmen
Des Conincks Landen goet,
Dat van de Spaengiaerts crencken
O Edel Neerlandt soet,
Als ick daer aen ghedencke
Mijn Edel hert dat bloet.

Als een Prins op gheseten
Met mijner Heyres cracht,
Van den Tyran vermeten
Heb ick den Slach verwacht,
Die by Maestricht begraven
Bevreesden mijn ghewelt,
Mijn ruyters sach men draven.
Seer moedich door dat Velt.

Soo het den wille des Heeren
Op die tyt had gheweest,
Had ick gheern willen keeren
Van v dit swear tempeest:
Maer de Heer van hier boven
Die alle dinck regeert.
Diemen altijd moet loven
En heeftet niet begheert.

Seer Prinslick was ghedreven
Mijn Princelick ghemoet,
Stantvastich is ghebleven
Mijn hert in teghenspoet,
Den Heer heb ick ghebeden
Van mijnes herten gront,
Dat hy mijn saeck wil reden,
Mijn onschult doen bekant.

Oorlof mijn arme Schapen
Die zijt in grooten noot,
V Herder sal niet slapen
Al zijt ghy nu verstroyt:
Tot Godt wilt v begheven,
Syn heylsaem Woort neemt aen,
Als vrome Christen leven,
Tsal hier haest zijn ghedaen.

Voor Godt wil ick belijden
End zijner grooter Macht,
Dat ick tot gheenen tijden
Den Coninck heb veracht:
Dan dat ick Godt den Heere
Der hoochster Maiesteyt,
Heb moeten obedieren,
Inder gherechticheyt.

Wilhelmus van Nassouwe
ben ik, van Duitsen bloed,
den vaderland getrouwe
blijf ik tot in den dood.
Een Prinse van Oranje
ben ik, vrij onverveerd,
den Koning van Hispanje
heb ik altijd geëerd.

In Godes vrees te leven
heb ik altijd betracht,
daarom ben ik verdreven,
om land, om luid gebracht.
Maar God zal mij regeren
als een goed instrument,
dat ik zal wederkeren
in mijnen regiment.

Lijdt u, mijn onderzaten
die oprecht zijt van aard,
God zal u niet verlaten,
al zijt gij nu bezwaard.
Die vroom begeert te leven,
bidt God nacht ende dag,
dat Hij mij kracht zal geven,
dat ik u helpen mag.

Lijf en goed al te samen
heb ik u niet verschoond,
mijn broeders hoog van namen
hebben 't u ook vertoond:
Graaf Adolf is gebleven
in Friesland in de slag,
zijn ziel in 't eeuwig leven
verwacht de jongste dag.

Edel en hooggeboren,
van keizerlijke stam,
een vorst des rijks verkoren,
als een vroom christenman,
voor Godes woord geprezen,
heb ik, vrij onversaagd,
als een held zonder vreze
mijn edel bloed gewaagd.

Mijn schild ende betrouwen
zijt Gij, o God mijn Heer,
op U zo wil ik bouwen,
verlaat mij nimmermeer.
Dat ik doch vroom mag blijven,
uw dienaar t'aller stond,
de tirannie verdrijven
die mij mijn hart doorwondt.

Van al die mij bezwaren
en mijn vervolgers zijn,
mijn God, wil doch bewaren
de trouwe dienaar dijn,
dat zij mij niet verrassen
in hunne boze moed,
hun handen niet en wassen
in mijn onschuldig bloed.

Als David moeste vluchten
voor Sauel den tiran,
zo heb ik moeten zuchten
als menig edelman.
Maar God heeft hem verheven,
verlost uit alder nood,
een koninkrijk gegeven
in Israël zeer groot.

Na 't zuur zal ik ontvangen
van God mijn Heer het zoet,
daarnaar zo doet verlangen
mijn vorstelijk gemoed:
dat is, dat ik mag sterven
met ere in dat veld,
een eeuwig rijk verwerven
als een getrouwe held.

Niets doet mij meer erbarmen
in mijne wederspoed
dan dat men ziet verarmen
des Konings landen goed.
Dat u de Spanjaards krenken,
o edel Neerland zoet,
als ik daaraan gedenke,
mijn edel hart dat bloedt.

Als een prins opgezeten
met mijner heireskracht,
van de tiran vermeten
heb ik de slag verwacht,
die, bij Maastricht begraven,
bevreesden mijn geweld;
mijn ruiters zag men draven
zeer moedig door dat veld.

Zo het de wil des Heren
op die tijd was geweest,
had ik geern willen keren
van u dit zwaar tempeest.
Maar de Heer van hierboven,
die alle ding regeert,
die men altijd moet loven,
Hij heeft het niet begeerd.

Zeer christlijk was gedreven
mijn prinselijk gemoed,
standvastig is gebleven
mijn hart in tegenspoed.
De Heer heb ik gebeden
uit mijnes harten grond,
dat Hij mijn zaak wil redden,
mijn onschuld maken kond.

Oorlof, mijn arme schapen
die zijt in grote nood,
uw herder zal niet slapen,
al zijt gij nu verstrooid.
Tot God wilt u begeven,
zijn heilzaam woord neemt aan,
als vrome christen leven, —
't zal hier haast zijn gedaan.

Voor God wil ik belijden
en zijne grote macht,
dat ik tot gene tijden
de Koning heb veracht,
dan dat ik God de Here,
de hoogste Majesteit,
heb moeten obediëren
in de gerechtigheid.

[ʋɪɫ.ˈɦɛɫ.mʏs̠ vɑn nɑ.ˈs̠ɑu̯.ə]
[bɛn ɪk vɑn ˈdœy̑t.s̠ən blut]
[dɛn ˈvaː.dər.ˌlɑnt ɣə.ˈtrɑu̯.ə]
[blɛi̯v ɪk tɔt ɪn dɛn doːt]
[ən ˈprɪn.s̠ə vɑn ˌoː.ˈrɑn.jə]
[bɛn ɪk frɛi̯ ˌɔɱ.vər.ˈveːrt]
[dɛn ˈkoː.nɪŋ vɑn ɦɪ.ˈs̠pɑn.jə]
[ɦɛp ɪk ˈɑɫ.tɛi̯t ɣə.ˈeːrt]

[ɪn ˈɣɔ.dəs̠ vreːs̠ tə ˈleː.vən]
[ɦɛp ɪk ˈɑɫ.tɛi̯t bə.ˈtrɑxt]
[daːr.ˈɔm bɛn ɪk vər.ˈdreː.vən]
[ɔm lɑnt ɔm lœy̑t ɣə.ˈbrɑxt]
[maːr ɣɔt z̠ɑɫ mɛi̯ rə.ˈɣeː.rən]
[ɑɫs̠ eːn ɣut ˌɪn.s̠try.ˈmɛnt]
[dɑt ɪk z̠ɑɫ ˌʋeː.dər.ˈkeː.rən]
[ɪn ˈmɛi̯.nən ˌreː.ʒi.ˈmɛnt]

[lɛi̯t y mɛi̯n ˌɔn.dər.ˈz̠aː.tən]
[di ɔ.ˈprɛxt z̠ɛi̯t vɑn aːrt]
[ɣɔt z̠ɑɫ y nit vər.ˈlaː.tən]
[ɑɫ z̠ɛi̯t ɣɛi̯ nʏ bə.ˈz̠ʋaːrt]
[di vroːm bə.ˈɣeːrt tə ˈleː.vən]
[bɪt ɣɔt nɑxt ˈɛn.də dɑx]
[dɑt ɦɛi̯ mɛi̯ krɑxt ʋɪɫ ˈɣeː.vən]
[dɑt ɪk y ˈɦɛɫ.pən mɑx]

[lɛi̯v ən ɣut ɑɫ tə ˈs̠aː.mən]
[ɦɛp ɪk y nit vər.ˈs̠xoːnt]
[mɛi̯n ˈbru.dərs̠ ɦoːx vɑn ˈnaː.mən]
[ˈɦɛ.bən t‿y oːk vər.ˈtoːnt]
[ɣraːv ˈaː.dɔɫf ɪs̠ ɣə.ˈbleː.vən]
[ɪn ˈfris̠.lɑnt ɪn də s̠lɑx]
[z̠ɛi̯n z̠iɫ ɪn t‿ˈeːu̯.əx ˈleː.vən]
[vər.ˈʋɑxt də ˈjɔŋ.s̠tə dɑx]

[ˈeː.dəɫ ən ˌɦoː.ɣə.ˈboː.rən]
[vɑn ˈkɛi̯.z̠ər.lə.kə s̠tɑm]
[ən vɔrs̠t dɛs̠ rɛi̯ks̠ vər.ˈkɔ.rən]
[ɑɫs̠ ən vroːm ˈkrɪs̠.tən.mɑn]
[voːr ˈɣɔ.dəs̠ ʋoːrt ɣə.ˈpreː.z̠ən]
[ɦɛp ɪk vrɛi̯ ˌɔɱ.vər.ˈs̠aːxt]
[ɑɫs̠ ən ɦɛɫt ˈz̠ɔn.dər ˈvreː.z̠ə]
[mɛi̯n ˈeː.dəɫ blut ɣə.ˈʋaːxt]

[mɛi̯n s̠xɪɫt ˈɛn.də bə.ˈtrɑu̯.ən]
[ˈz̠ɛi̯t ɣɛi̯ oː ɣɔt mɛi̯n ɦeːr]
[ɔp y z̠oː ʋɪɫ ɪk ˈbɑu̯.ən]
[vər.ˈlaːt mɛi̯ ˌnɪ.mər.ˈmeːr]
[dɑt ɪk dɔx froːm mɑɣ ˈblɛi̯.vən]
[yu̯ ˈdi.naːr ˈt‿ɑ.lər s̠tɔnt]
[də ˌti.rɑ.ˈni vər.ˈdrɛi̯.vən]
[di mɛi̯ mɛi̯n ɦɑrt ˈdoːr.ʋɔnt]

[vɑn ɑɫ di mɛi̯ bə.ˈz̠ʋaː.rən]
[ɛn mɛi̯n vər.ˈvɔɫ.gərs̠ z̠ɛi̯n]
[mɛi̯n ɣɔt ʋɪɫ dɔx bə.ˈʋaː.rən]
[də ˈtrɑu̯.ə ˈdi.naːr dɛi̯n]
[dɑt z̠ɛi̯ mɛi̯ nit və.ˈrɑ.s̠ən]
[ɪn ˈɦʏ.nə ˈboː.z̠ə mut]
[ˈɦʏn ˈɦɑn.dən nit ɛn ˈʋɑ.s̠ən]
[ɪn mɛi̯n ˌɔn.ˈs̠xʏɫ.dəx blut]

[ɑɫs̠ ˈdaː.vɪt ˈmu.s̠tə ˈvlʏx.tən]
[voːr ˈs̠ɑu̯.əɫ dɛn ti.ˈrɑn]
[z̠oː ɦɛp ɪk ˈmu.tən ˈz̠ʏx.tən]
[ɑɫs̠ ˈmeː.nəx ˈeː.dəɫ.ˌmɑn]
[maːr ɣɔt ɦeːft ɦɛm vər.ˈɦeː.vən]
[vər.ˈlɔs̠t œy̑t ˈɑɫ.dər noːt]
[ən ˈkoː.nɪŋ.ˌkrɛi̯k ɣə.ˈɣeː.vən]
[ɪn ˈɪs̠.raː.ˌɛɫ z̠eːr ɣroːt]

[naː‿t z̠yːr z̠ɑɫ ɪk ɔnt.ˈfɑŋ.ən]
[vɑn ɣɔt mɛi̯n ɦeːr ɦɛt z̠ut]
[ˈdaːr.ˌnaːr z̠oː dut vər.ˈlɑŋ.ən]
[mɛi̯n ˈvɔr.s̠tə.lək ɣə.ˈmut]
[dɑt ɪs̠ dɑt ɪk mɑx ˈs̠tɛr.vən]
[mɛt ˈeː.rə ɪn dɑt vɛɫt]
[ən ˈeːu̯.əx rɛi̯k vər.ˈʋɛr.vən]
[ɑɫs̠ ən ɣə.ˈtrɑu̯.ə ɦɛɫt]

[nits̠ dut mɛi̯ meːr ɛr.ˈbɑr.mən]
[ɪn ˈmɛi̯.nə ˈʋeː.dər.ˌs̠put]
[dɑn dɑt mɛn z̠it vər.ˈɑr.mən]
[dɛs̠ ˈkoː.nɪŋs̠ ˈlɑn.dən ɣut]
[dɑt y də ˈs̠pɑn.jaːrts̠ ˈkrɛŋ.kən]
[oː ˈeː.dəɫ ˈneːr.ˌlɑnt z̠ut]
[ɑɫs̠ ɪk ˈdaːr.ˌaːn ɣə.ˈdɛŋ.kə]
[mɛi̯n ˈeː.dəɫ ɦɑrt dɑt blut]

[ɑɫs̠ ən prɪns̠ ˈɔp.ɣə.ˌz̠eː.tən]
[mɛt ˈmɛi̯.nər ˈɦɛi̯.rəs̠.ˌkrɑxt]
[vɑn də ti.ˈrɑn vər.ˈmeː.tən]
[ɦɛp ɪk də s̠lɑx vər.ˈʋɑxt]
[di bɛi̯ maː.ˈs̠trɪxt bə.ˈɣraː.vən]
[bə.ˈvreːz̠.dən mɛi̯n ɣə.ˈʋɛɫt]
[mɛi̯n ˈrœy̑.tərs̠ z̠ɑx mɛn ˈdraː.vən]
[z̠eːr ˈmu.dəɣ doːr dɑt vɛɫt]

[z̠oː ɦɛt də ʋɪɫ dɛs̠ ˈɦeː.rən]
[ɔp di tɛi̯t ʋɑs̠ ɣə.ˈʋeːs̠t]
[ɦɑt ɪk ɣeːrn ˈʋɪ.lən ˈkeː.rən]
[vɑn y dɪt z̠ʋaːr tɛm.ˈpeːs̠t]
[maːr də ɦeːr vɑn ˌɦiːr.ˈboː.vən]
[di ˈɑ.lə dɪŋ rə.ˈɣeːrt]
[di mɛn ˈɑɫ.tɛi̯t mut ˈloː.vən]
[ɦɛi̯ ɦeːft ɦɛt nit bə.ˈɣeːrt]

[z̠eːr ˈkrɪs̠t.lək ʋɑs̠ ɣə.ˈdreː.vən]
[mɛi̯n ˈprɪn.s̠ə.lək ɣə.ˈmut]
[ˌs̠tɑnd.ˈvɑs̠.təx ɪs̠ ɣə.ˈbleː.vən]
[mɛi̯n ɦɑrt ɪn ˈteː.ɣən.ˌs̠put]
[də ɦeːr ɦɛp ɪk ɣə.ˈbeː.dən]
[œy̑t ˈmɛi̯.nəs̠ ˈɦɑr.tən ˈɣrɔnt]
[dɑt ɦɛi̯ mɛi̯n z̠aːk ʋɪɫ ˈrɛ.dən]
[mɛi̯n ˈɔn.s̠xʏɫt ˈmaː.kən kɔnt]

[ˈoːr.lɔf mɛi̯n ˈɑr.mə ˈs̠xaː.pən]
[di z̠ɛi̯t ɪn ˈɣroː.tə noːt]
[yu̯ ˈɦɛr.dər z̠ɑɫ nit ˈs̠laː.pən]
[ɑɫ z̠ɛi̯t ɣɛi̯ ny vər.ˈs̠troːi̯t]
[tɔt ɣɔt ʋɪɫt y bə.ˈɣeː.vən]
[z̠ɛi̯n ˈɦɛi̯ɫ.z̠aːm ʋoːrt neːmt aːn]
[ɑɫs̠ ˈvroː.mə ˈkrɪs̠.tən ˈleː.vən]
[t‿z̠ɑɫ ɦiːr ɦaːs̠t z̠ɛi̯n ɣə.ˈdaːn]

[voːr ɣɔt ʋɪɫ ɪk bə.ˈlɛi̯.dən]
[ɛn ˈz̠ɛi̯.nə ˈɣroː.tə mɑxt]
[dɑt ɪk tɔt ˈɣeː.nə ˈtɛi̯.dən]
[də ˈkoː.nɪŋ ɦɛb vər.ˈɑxt]
[dɑn dɑt ɪk ɣɔd də ˈɦeː.rə]
[də ˈɦoːx.s̠tə maː.jəs̠.ˈtɛi̯t]
[ɦɛp ˈmu.tən ˌoː.bə.di.ˈeː.rən
[ɪn də ɣə.ˈrɛx.təx.ɦɛi̯t]