Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

 

Kioto

Por aliaj signifoj, bv. rigardi la apartigilan paĝon: Kioto (apartigilo)
Kioto

emblemo

granda urbo kun esceptoj (1956–)
urbo de Japanio (1889–)
ŝtata eksĉefurbo (794–1869)
urbego
ĉefurbo de gubernio de Japanio
turisma celloko
universitata urbo
konferenca kaj turisma urbo Redakti la valoron en Wikidata vd

Flago

Blazono

Flago Blazono
Administrado
Insulo Honŝuo
Regiono Kansajo
gubernio gubernio Kioto
Poŝtkodo 600-0000–616-9999 • 520-0461–520-0465
En TTT Oficiala retejo [+]
Demografio
Loĝantaro 1 463 723  (2020) [+]
Loĝdenso 1 768 loĝ./km²
Geografio
Geografia situo 35° 1′ N, 135° 46′ O (mapo)35.011611111111135.76811111111Koordinatoj: 35° 1′ N, 135° 46′ O (mapo) [+]
Areo 827,83 km² (82 783 ha) [+]
Horzono UTC+09:00 [+]
Kioto (Japanio)
Kioto (Japanio)
DEC
Situo de Kioto
Kioto (Japanio)
Kioto (Japanio)
DEC
Situo de Kioto

Map

Alia projekto
Vikimedia Komunejo Kyoto [+]
vdr

Kioto (japane 京都 (きょうと) [kjoto] Pri tiu ĉi sono aŭskulti) estas urbo en Japanio, ĉefurbo de la gubernio Kioto, Urbo aldifinita de registara dekreto. Ĝi estas la historie kaj kulture plej grava urbo de Japanio. Kioto situas en la regiono Kansajo (ankaŭ nomata Kinki), kaj geografie troveblas en la centro de la insulo Honŝuo, la plej granda el la insuloj de Japanio. Laŭ la stato de 2020 en la urbo vivis 1 463 723 loĝantoj sur areo de 827,83 kvadrataj kilometroj, kio rezultigas loĝdenson de 1 768 loĝantoj/km².

La teritorio havas komunan limon kun Uĝi, Kameoka, Muko, Nagaokakjo, Jaŭata, Nantan, Oojamazaki, Kumiyama, Ocu, Takaŝima, Takacuki kaj Ŝimamoto.

Dum la epoko de Heian (7941192) kaj epoko de Muromaĉi (13381573) Kioto estis ĉefurbo. Ekde 794 ĝis 1868, Imperiestroj de Japanio loĝis en la urbo.

Kioto estas ankaŭ industria urbo. Grandaj entreprenoj (Kyocera, Shimadzu, Nintendo, ktp.) situas tie.

Geografio

La plej granda parto de la urba areo de Kioto situas en la Kiota Baseno, kiu ankaŭ kreas medion kie Kioto-Urbo estas ĉirkaŭita de montoj sur tri flankoj krom la sudo. Ĝi situas en la suda parto de la gubernio Kioto. Tra la urbo, la riveroj Kamo, Kacura, kaj Uĝi fluas. Nord-oriente de la urbo troviĝas Monto Hiej, nord-okcidente Monto Atago.

Vidindaĵoj

Industrio

Tradiciaj industrioj
Entreprenoj

Ĝemelaj urboj

Kvartaloj

piedira vojo
Kioto, 1891
Pagodo de la budisma templo en Kioto
Kinkaku-ĵi, la ora pavilono
Kinkaku-ĵi, la ora pavilono
Kinkaku-ĵi, la ora pavilono

La urbo Kioto havas 11 kvartalojn.

Turismo

  • Ora templo (Kinkaku-ĵi)
  • Kastelo de Niĵo (Niĵoŭ-ĵo)

Famaj ejoj

  • Kiota Palaco
  • Sanktejo Heian
  • Sanktejo Jasaka
  • Templo Dajgo
  • Templo Higahi-hongan
  • Templo Kurama
  • Templo Ninna
  • Templo Niŝi-hongan
  • Templo Tou
  • Kiota Turo

Festoj

  • Ĝidaj-Festo
  • Gion-Festo
  • Dajmonĝi-fajrofesto

Servoj

Esperanto en Kioto

En Kioto vivis kaj aktivis la kompilinto de la Plena Verkaro Zamenhofa (PVZ), ludovikito.

Kioto-Esperanto-Societo [1] aktivas; ĝi havas kunsidojn ĉiumerkrede en la domo "Esperanto-Kaikan"[2], ĝi ankaŭ okazigas elementan kurson, ekspozicion kaj Zamenhofan feston ĉiujare.

Kioto kaj Esperanto

En la kvina kanto de la verko de Abel Montagut nome Poemo de Utnoa okazas asembleo de la Gobanoj (eksterteranoj). Tie oni akceptas, ke oni plikuraĝigu la malfortigitan Utnoan (nome la ĉefrolulo Noa) pere de la drogo anoŭdo. Inna malsupreniras kaj liveras ĝin al Noa. Je ties efiko aperas antaŭ li la poeto Valmikio kiu montras al li la enormajn atingojn de la estonta homaro, se li sukcesas savi ĝin, nome, en Azio, el Ĉina Murego al insulo Srilanko. Poste aperas la japana pentristo Hokusajo kiu siavice montras aliajn mirindaĵon el Azio. Jen kiel oni prezentas Kioton:

En lia akompano Utnoa superlibelas
la landon de Honŝuo, meze de maro safira.
Ili alflugas Kjoton, kaj poste Sanhusagendon,
la lignan konstruaĵon sur tuta mondo plej vastan,
sanktejojn ĝardenitajn kun harmonia primeto.
Kaj la pentristo fama al Uttu diras indike:
-Leviĝas jen Rjoanji kaj la palaco Kacura,
la Ora Pavilono kaj la Reĝhalo Feniksa.
Vidu sur stratoj longaj la girlanditan amason
dum la Printempaj festoj de la Floranta Ĉerizo.[3]

Referencoj

  1. Blogo de Kioto-Esperanto-Societo
  2. Esperanto-Kaikan. Arkivita el la originalo je 2014-02-25. Alirita 2014-05-21 .
  3. Abel Montagut, Poemo de Utnoa. Pro Esperanto. Vieno, 1993. ISBN 3-85182-007-X. 225 p., p. 115.

Vidu ankaŭ

Eksteraj ligiloj

Ginkaku-ĵi, la arĝenta pavilono
Kijomizu-dera, budhisma templo
Pagodo de la budhisma templo


Kembali kehalaman sebelumnya


Index: pl ar de en es fr it arz nl ja pt ceb sv uk vi war zh ru af ast az bg zh-min-nan bn be ca cs cy da et el eo eu fa gl ko hi hr id he ka la lv lt hu mk ms min no nn ce uz kk ro simple sk sl sr sh fi ta tt th tg azb tr ur zh-yue hy my ace als am an hyw ban bjn map-bms ba be-tarask bcl bpy bar bs br cv nv eml hif fo fy ga gd gu hak ha hsb io ig ilo ia ie os is jv kn ht ku ckb ky mrj lb lij li lmo mai mg ml zh-classical mr xmf mzn cdo mn nap new ne frr oc mhr or as pa pnb ps pms nds crh qu sa sah sco sq scn si sd szl su sw tl shn te bug vec vo wa wuu yi yo diq bat-smg zu lad kbd ang smn ab roa-rup frp arc gn av ay bh bi bo bxr cbk-zam co za dag ary se pdc dv dsb myv ext fur gv gag inh ki glk gan guw xal haw rw kbp pam csb kw km kv koi kg gom ks gcr lo lbe ltg lez nia ln jbo lg mt mi tw mwl mdf mnw nqo fj nah na nds-nl nrm nov om pi pag pap pfl pcd krc kaa ksh rm rue sm sat sc trv stq nso sn cu so srn kab roa-tara tet tpi to chr tum tk tyv udm ug vep fiu-vro vls wo xh zea ty ak bm ch ny ee ff got iu ik kl mad cr pih ami pwn pnt dz rmy rn sg st tn ss ti din chy ts kcg ve 
Prefix: a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9