Branko Ĉopiĉ

Branko Ĉopiĉ
Persona informo
Бранко Ћопић
Naskiĝo	1-an de januaro 1915 (1915-01-01) en Hašani, Krupa na Uni
Morto	26-an de marto 1984 (1984-03-26) (69-jaraĝa) en Beogrado
Mortis pro	Sinmortigo vd
Mortis per	Falo vd
Tombo	Nova tombejo en Beogrado vd
Lingvoj	serba vd
Ŝtataneco	Aŭstrio-Hungario Socialisma federacia respubliko Jugoslavio Reĝlando de serboj, kroatoj kaj slovenoj Reĝlando de serboj, kroatoj kaj slovenoj Socialisma Respubliko de Bosnio kaj Hercegovino vd
Alma mater	University of Belgrade Faculty of Philosophy (en) (–1940) Universitato de Beogrado vd
Profesio
Okupo	verkisto dramaturgo verkisto de porinfana literaturo poeto scenaristo vd
Laborkampo	Literaturo, poezio, dramo kaj filmo vd
Honorigoj Honorigoj (1958)  NIN Prize (en)  Order "For Merit to the People" with golden star (en)  Order "For Merit to the People" with silver rays (en)  Ordeno de Frateco kaj Unueco  Order of the Yugoslav flag with ribbon (en)  Commemorative Medal of the Partisans of 1941 (en) vd
Membrecoj Membrecoj Serba Akademio de Sciencoj kaj Artoj (ordinara membro) (1968–1984) Serba Akademio de Sciencoj kaj Artoj (korespondanta membro) (1965–1968) Akademio de Scienco kaj Arto de Bosnio kaj Hercegovino (neordinara membro) (–1984) vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Branko ĈOPIĈ (serbe Бранко Ћопић; naskiĝis la 1-an de januaro 1915 en Haŝani, Bosanska Krupa; mortis la 26-an de marto 1984 en Beogrado) estis serba verkisto el Bosnio.

Ĉopiĉ studis en la filozofio fakultato de la Universitato de Beogrado. En 1941 li fariĝis partizano.

Ĉopiĉ unue verkis poemojn kaj novelojn pri la malfacila vivo de bosniaj kamparanoj. Poste li ĉefe verkis pri partizanoj dum la dua mondmilito kaj pri la problemoj post la fino de la milito. Liaj romanoj havas larĝan, kronikecan stilon.

Li sin mortigis saltante de ponto en Beogrado. Tiu ponto nun laŭ li nomiĝis Branko-ponto (Бранков мост).

• La legindaj partizanoj, nekutima elmilita rakontaro, Sarajevo 1987, 76 paĝoj. Tradukis Branko Miljko.
• La caro en Bekez, en: Antologio de la moderna bosnia-hercegovina novelo, Sarajevo 1989, paĝoj 49–56. Tradukis Branko Miljko kaj Mustafa Tandir.
• Tombo en kritiko-kampo. Eta mia el Krupa Bosnia, en: Antologio de la serba skriba poezio, Beogrado 2002, paĝoj 189–191.
• Liaj satiraj rakontoj Amo kaj ĵaluzo kaj La dio ne ekzistas, el “Doživ ljaji Nikoletine Bursaća” (“Travivaĵoj de Nikoletina Bursać”, 1956) tradukiĝis en 1957 en Ljubljano fare de respektive Otmar Avsec kaj Drago Kralj en kolektiva kolekto Tri satiroj kun verkoj el Radoje Domanoviĉ kaj Fran Milčinski.