Bu bileşiklerin ana grubu, vücut dokularındaki fonksiyon kaybını teşhis etmek için kullanılan radyoizleyicilerdir. Tüm tıbbi izotoplar radyoaktif olmasa da, radyofarmasötikler bu tür ilaçların en eski ve en yaygın olanlarıdır.
İlaç isimlendirme
Diğer farmasötik ilaçlarda olduğu gibi, çeşitli standartlar bir arada bulunmasına rağmen, radyofarmasötikler için de ilaç terminolojisinde bir standardizasyon mevcuttur. Bu ajanlar için INN, Amerikan Farmakopesi (USP) adları ve IUPAC adları, önemsiz biçim farklılıkları dışında genellikle benzerdir.[1]
Spesifik radyofarmasötikler
Nükleer tıpta kullanılan radyofarmasötiklerin listesi aşağıdadır. Bazı radyoizotoplar, bir ilaca bağlı olmadan iyonik veya inert formda kullanılır; bunlar da listeye dahildir. Her radyoizotopu içeren bir bölüm ve bu radyoizotopun kullanıldığı radyofarmasötiği içeren bir tablo vardır. Bölümler, radyoizotopların İngilizce isimlerine göre alfabetik olarak sıralanmıştır. Aynı elementi içeren bölümler kütle numaralarına göre sıralanmıştır.
18F is a positron emitter with a half-life of 109 minutes. It is produced in medical cyclotrons, usually from oxygen-18, and then chemically attached to a pharmaceutical. See PET scan.
125I is a gamma emitter with a long half-life of 59.4 days (the longest of all radioiodines used in medicine). Iodine-123 is preferred for imaging, so I-125 is used diagnostically only when the test requires a longer period to prepare the radiopharmaceutical and trace it, such as a fibrinogen scan to diagnose clotting. I-125's gamma radiation is of medium penetration, making it more useful as a therapeutic isotope for brachytherapy implant of radioisotope capsules for local treatment of cancers.
131I is a beta and gamma emitter. It is used both to destroy thyroid and thyroid cancer tissues (via beta radiation, which is short-range), and also other neuroendocrine tissues when used in MIBG. It can also be seen by a gamma camera, and can serve as a diagnostic imaging tracer, when treatment is also being attempted at the same time. However iodine-123 is usually preferred when only imaging is desired.
Technetium-99m is a gamma emitter. It is obtained on-site at the imaging center as the soluble pertechnetate which is eluted from a technetium-99m generator, and then either used directly as this soluble salt, or else used to synthesize a number of technetium-99m-based radiopharmaceuticals.
