Medine'ye Hicret

Hicret
Hicret rotası
Tarih	13 Mayıs 622, Perşembe - 28 Mayıs 622, Cuma (Jülyen takvimi)[1]
Konum	Medine, Hicaz, Arap Yarımadası
Katılanlar	Muhammed ve sahabeler
Sonuç	Medine İslam Devleti'nin kurulması

Medine'ye Hicret (Arapça: الهجرة إلى المدينة المنورة), İslam peygamberi Muhammed ve beraberindeki Müslümanların, 622'de Mekke'den Medine'ye göç etmelerine verilen isimdir. Bu göçün sonucunda Medine'de, Medine Sözleşmesi ile günümüzde İslam devleti olarak sınıflandırılan devletlerden ilki kabul edilen Medine İslam Devleti kurulmuştur.^[2]

Genel anlam ve kullanımda hicret, bir İslam dinî kavramı olarak, herhangi bir Müslüman birey veya topluluğun, inançları (Müslüman oluşları) yüzünden baskı gördükleri bir yerden başka bir yere göç etmesine verilen isimdir. İslâm terminolojisinde hicret kavramı ile Muhammed ve arkadaşlarının 622 yılında Mekke'den Medine'ye göç etmeleri kastedilir. Safer ayının 26. günü başlayan Hicret, Rebiülevvel ayının 12. günü Medine'ye 3 km uzaklıkta bulunan Kubâ’ya ulaşılmasıyla tamamlanmıştır.^[3] Mekkeli paganların baskılarına dayanamayan Müslümanlar daha önce de iki kâfile halinde Habeşistan'a hicret etmişlerdir.^[4]

Hicret, Halife Ömer bin Hattab zamanında Hicrî takvimin başlangıç yılı kabul edilmiştir. Hicri takvimin başlangıcı 16 Temmuz 622 olarak belirlenmiştir. Bu takvim türü özellikle İslam ülkelerinde tanınmakta ve zaman zaman resmî, bazense sadece bireysel düzeyde kullanılmaktadır.

• İslam'ın yayılışı için daha rahat bir ortam oluştu.
• Göç edenlere muhacir, Medine'de onları ağırlayan ve yardımcı olan Medineli Müslümanlara da Ensar denildi.^[5]
• Medine'de ilk İslam Devleti'nin temelleri atıldı.
• Medine'deki Yahudilerle Medine Sözleşmesi imzalandı.
• Medine'ye Mescid-i Nebevî yapıldı.
• Mekke dönemi Sona ermiş Medine dönemi başlamıştır.
• Hicrî takvim'in başlangıç yılı Hicret'in gerçekleştiği yıl olarak benimsenmiştir.

• Kur'an'da bu kimseler muhacirler olarak anılmış ve Allah'ın onların kötülüklerini örteceği,^[6] onlardan razı olduğu, onlar için cennetler hazırladığı,^[7] onların hakîkî mü'minler olduğu,^[8] Allah katındaki derecelerinin büyük olduğu^[9] ve Allah'ın rahmetine mazhar olacakları^[10] bildirilmiştir. Çünkü muhacirler; îmanları uğruna yurtlarını terk etmişler, Allah yolunda eziyetlere uğramışlar, paganlarla (Kur'ân'ın ifadesiyle müşrikler) savaşmışlar,^[6] mallarını ve canlarını ortaya koymuşlardır.^[11]

Allah'a kulluk etmesi için yaratılan,^[12] ancak bulunduğu bir yerde bu görevini yerine getiremeyen, ibadet edebileceği bir yere de hicret etmeyen böylece nefsine zulmeden insan Kur'ân'da kınanmıştır.^[13] "Allah yolunda hicret eden kimse yeryüzünde gidecek çok yer bulur, bolluk bulur...".^[14] Çünkü "Allah'ın arzı geniştir".^[15]

Hicret kavramı, Kur'ân'da göç etmenin dışında Allah'a eş koşmak ve puta tapmak gibi çirkin davranışlardan (ricz) kaçınmak^[16] ve bir insanın yanından ayrılmak^[17][18] anlamında da kullanılmıştır.

Muhammed "muhâcir, Allah'ın yasakladığı şeyleri terk eden kimsedir" (Buhârî, Îmân, 4-5) sözü ile hicret kavramına mecâzî bir anlam da yüklemiştir.^[19]