Babür mimarisi

Babür mimarisi, 16. ve 18. yüzyıllar arasında Hint Yarımadası'nda Babürlüler tarafından geliştirilen Hint-İslam mimarisi türüdür. İslam, İran, Türk ve Hint mimarisinin bir birleşimi olarak Hindistan'daki önceki Müslüman hanedanların mimari tarzlarını geliştirdi. Babür yapıları, büyük soğan kubbeler, köşelerde ince minareler, büyük salonlar, büyük tonozlu ağ geçitleri ve hassas süslemeler dahil olmak üzere tek tip bir yapı ve karakter modeline sahiptir.^[2] Babür mimarisinin örnekleri günümüz Hindistan, Afganistan, Bangladeş ve Pakistan'da bulunmaktadır.

Babür mimarisi, Hint unsurlarını Fars ve İslami unsurlarla birleştirir. Birçok bina için ortak olan bazı özellikler şunlardır:

• (bazen dört küçük kubbe ile çevrili) büyük soğan kubbeleri.
• Beyaz mermer ve kırmızı kumtaşı kullanımı.
• Pietra dura dekoratif çalışmaları ve jali kafesli ekranlar da dahil olmak üzere hassas süsleme çalışmalarının kullanımı.
• Dört tarafta bahçelerle çevrili anıtsal binalar.
• Büyük avlulara sahip camiler.
• Kuran'dan ayetler de dahil olmak üzere Farsça ve Arapça kaligrafik yazıtlar.
• Ana binaya giden büyük ağ geçitleri.
• İki ya da dört tarafta eyvan.
• Dekoratif chhatris kullanımı

Agra Kalesi

Agra kalesi, Uttar Pradesh, AGRA'DA UNESCO Dünya Mirası listesindedir. Agra Kalesi'nin büyük kısmı 1565'ten 1574'e kadar Ekber Şah tarafından inşa edilmiştir. Kalenin mimarisi, rajput planlamasının ve inşaatının ücretsiz olarak benimsenmesini açıkça göstermektedir. Kaledeki önemli binalardan bazıları, Cihangir ve ailesi, Moti Mescidi ve Mena çarşıları için inşa edilen Cihangiri Mahal. Cihangiri Mahal etkileyici bir yapıdır ve çift katlı salonlar ve odalar ile çevrili bir avluya sahiptir. Duvarlı muhafazalar içinde doğrusal düzenlerin önemli kullanımı yapılır. Tipik özelliklerden bazıları bahçelerin içindeki havuzlar, çeşmeler ve kanallardır

Hümayun türbesi

Humayun'un mezarı, Hindistan'ın Delhi kentinde bulunur ve. Mezar, Humayun'un ilk karısı ve baş eşi İmparatoriçe Bega Begum (Hacı Begum olarak da bilinir) tarafından 1569-70'te görevlendirildi ve mirak Mirza Ghiyas ve oğlu Seyyid Muhammed tarafından tasarlandı. Hint Yarımadası'ndaki ilk bahçe mezarıydı. Genellikle Babür mimarisinin ilk olgun örneği olarak kabul edilir.

Fetihpûr Sikri

Ekber'in en büyük mimari başarısı, Agra yakınlarındaki başkenti Fetihpûr Sikri'nin ticaret ve Cayn haclarında inşa edilmesiydi.^[3][3][4] Duvarlı şehrin inşaatı 1569 yılında başlamış ve 1574 yılında tamamlanmıştır.

Babür Bahçeleri, Babürlerin İslami tarzda inşa ettiği bahçelerdir. Bu tarz Fars Bahçelerinden etkilenmiştir. Kuran'da bahsedilen dört Cennet bahçesine dayanan dörtgen bir bahçe düzeni olan char bagh yapısında inşa edilmiştir.

Bu tarz, insanların doğanın tüm unsurlarıyla mükemmel bir uyum içinde bir arada bulunduğu dünyevi bir ütopyanın temsilini yaratmayı amaçlamaktadır.

Dörtgen bahçe, yürüyüş yolları veya akan su ile dört küçük parçaya bölünmüştür. Tipik özelliklerden bazıları bahçelerin içindeki havuzlar, çeşmeler ve kanallardır.

Babür bahçelerinin bazı ünlü örnekleri Kabil'deki Babür bahçeleri, Tac Mahal'deki Mehtab Bagh Bahçeleri, Humayun'un Mezarındaki bahçeler, Lahor'daki Shalimar Bahçeleri, Prayagraj'daki Khusro Bagh ve Haryana'daki Pinjore Bahçeleridir. Jammu ve Keşmir'in altı Babür bahçesinin (Pari Mahal, Nishat Bagh, Shalimar Bagh, Chashme Shahi, Verinag Bahçesi, Achabal Bahçeleri) topluluğu, Hindistan'daki UNESCO Dünya Mirası alanlarının geçici listesinde yer almaktadır.

• Catherine Blanshard Asher (1992). Architecture of Mughal India, Part 1, Volume 4. Cambridge University Press. ISBN 9780521267281. 
• George Michell, Amit Pasricha (2011). Mughal Architecture & Gardens. ISBN 9781851496709. 
• Gupta, Subhadra Sen; Irani, Prakash (2013). Fathepur Sikri: Akbar's Magnificent City on a Hill. ISBN 9789381523728.