|
แซราห์ เพลิน
แซราห์ ลูอิส (เฮลท์) เพลิน (อ่านว่า เพ-ลิน) (อังกฤษ: Sarah Louise Palin; เกิด 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2507) เป็นอดีตผู้ว่าการมลรัฐอลาสกา และผู้สมัครชิงตำแหน่งรองประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา พ.ศ. 2551 เพลินถูกเลือกเป็นผู้ว่าการรัฐในปี พ.ศ. 2549 ด้วยการเอาชนะคู่แข่ง แฟรงค์ มัวร์โควสกี้ ผู้ว่าการรัฐคนก่อน ในการเลือกตั้งภายในพรรครีพับลิกัน และ โทนี โนวเลส อดีตผู้ว่าการรัฐจากพรรคเดโมแครต ในการเลือกตั้งทั่วไป เธอคือผู้ว่าการรัฐอลาสกาที่อายุน้อยที่สุด และเป็นผู้หญิงคนแรกที่ดำรงตำแหน่งนี้ ก่อนหน้าจะมาเป็นผู้ว่าการรัฐ เธอเคยเป็นสมาชิกสภาเมืองวาซิลา ในรัฐอลาสกา 2 สมัย จาก พ.ศ. 2535-2539 และได้เป็นผู้ว่าการเมืองวาซิลา 2 สมัย ตั้งแต่ พ.ศ. 2539-2545 พ.ศ. 2545 เธอไม่ได้รับเลือกให้เป็นรองผู้ว่าการรัฐ เพลินสำเร็จการศึกษาในระดับปริญญาตรีสาขาวารสารศาสตร์มาจาก มหาวิทยาลัยไอดาโฮ วันที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2551 วุฒิสมาชิกจอห์น แมคเคน เลือกเธอให้เป็นรันนิงเมท ทำให้เธอกลายเป็นผู้สมัครชิงตำแหน่งรองประธานาธิบดีคนที่ 2 ของสหรัฐอเมริกา ตามหลัง เจราดีน เฟเรโร ผู้สมัครชิงตำแหน่งรองประธานาธิบดีคนแรกที่มาจากพรรครีพับลิกัน และจะเป็นนักการเมืองคนแรกจากอลาสกา ที่ขึ้นเล่นการเมืองระดับชาติ ในฐานะผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดี/รองประธานาธิบดี ช่วงต้นของชีวิตชื่อเดิมของเธอคือ แซราห์ ลูอีส เฮลท์ เกิดที่ แซนพอยต์ ไอดาโฮ บุตรีของ แซราห์ เฮลท์ (นามสกุลเดิมคือ ชีแรน) เลขานุการประจำโรงเรียน กับ ชาลีส์ อาร์ เฮลท์ ครูวิทยาศาสตร์และผู้ฝึกสอนกีฬา [2][3] เธอมีเชื้อสาย อังกฤษ, ไอริช และ เยอรมัน [2] ครอบครัวของเธอย้ายไปอลาสกาตั้งแต่เธอยังแบเบาะ[3] เธอและพ่อของเธอบางครั้งก็ตื่นแต่ตี 3 เพื่อล่ากวางมูสก่อนเข้าเรียน และครอบครัวของเธอก็ลงแข่งขันล่าวิ่งมาราธอน 5 กิโลเมตรและ 10 กิโลเมตรเป็นประจำ[3] เพลินเข้าศึกษาที่โรงเรียนวาซิลา ในเมืองวาซิลา อลาสกา และเธอเป็นหัวหน้ากลุ่ม"Fellowship of Christian Athletes"ของโรงเรียน[3] และเป็นพอยต์การ์ดและกัปตันทีมบาสเก็ตบอลของโรงเรียน เธอช่วยให้ทีมบาสเก็ตบอลของเธอชนะการแข่งขันบาสเก็ตบอลโรงเรียนขนาดเล็กในอลาสกาใน พ.ศ. 2525 ด้วยการยิงลูกโทษในช่วงวินาทีสุดท้ายของเกมส์ ในขณะที่เธอมีอาการปวดเข่าในช่วงนั้น[3] นี่เป็นเหตุให้เธอได้รับฉายา "ปลาสากแซราห์" (ปลาสากเป็นปลาน้ำเค็ม มีหน้าตาน่ากลัว มีพลังกัดที่แข็งแรง)[4][5] เพราะการเล่นที่ยอดเยี่ยมของเธอ[3] และเพราะเธอมักจะเป็นผู้นำสวดของทีมก่อนเล่น[3] พ.ศ. 2527 เพลินชนะการประกวด มิส วาซิลา และรองชนะเลิศ มิสอลาสกา พาแกนท์ [6] ที่เธอได้รับทุนการศึกษาเป็นรางวัล[3] ในงาน วาซิลา พาแกนท์ เธอเล่นฟลุท และได้รับเลือกเป็น "มิส คอนเจนนิทอลิตี" (Miss Congeniality)[7][8] เพลินมีวุฒิปริญญาตรีด้านวารสารศาสตร์จากมหาวิทยาลัยไอดาโฮ และเรียนรัฐศาสตร์เป็นสาขารอง[9] เธอแต่งงานกับ ทอด เพลิน แฟนที่เธอคบตั้งแต่สมัยเรียนโรงเรียน เมื่อวันที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2531 จากนั้นเธอทำงานเป็นผู้รายงานข่าวกีฬา ของสถานีวิทยุโทรทัศน์ท้องถิ่น และเป็นชาวประมงพานิชย์ร่วมกับสามีของเธอ[3] ประสบการณ์ทางการเมืองก่อนเป็นผู้ว่าการรัฐสมาชิกสภาเมืองและผู้ว่าการเมืองเธอลงสู่สนามการเมืองครั้งแรกใน พ.ศ. 2535 ลงสมัครเป็นสมาชิกสภาเมือง ในฐานะผู้สนับสนุนการเก็บภาษีการค้า และมีสโลแกนการหาเสียงว่า "วาซิลาที่ปลอดภัยกว่า และก้าวหน้ากว่า" [10] หล่อนได้รับเลือกถึง 2สมัย จาก พ.ศ. 2535-2545 พ.ศ. 2545 เธอก้าวขึ้นชิงตำแหน่งผู้ว่าการเมืองกับ จอห์น สเตน ผู้ว่าฯคนก่อน วิจารณ์ถึงการใช้จ่ายงบประมาณที่สิ้นเปล่า และการเก็บภาษีที่สูง[3] มกราคม พ.ศ. 2545 เพลินไล่หัวหน้าตำรวจเมืองวาซิลา และผู้อำนวยการห้องสมุดออก ซึ่งยังผลให้มีประชาชน 60 คนออกมารวมกลุ่มกันรณรงค์ต่อต้านเพลิน [11] ด้านตำรวจที่ถูกไล่ออกยื่นฟ้องร้องเพลิน กล่าวหาว่าเขาถูกไล่ออก ด้วยเหตุว่าเขาสนับสนุนแผนการที่เพลินต่อต้าน แต่ข้อกล่าวหานี้ถูกยกฟ้องโดยศาล ด้วยเหตุผลว่าเพลินมีสิทธิตามกฎหมายของรัฐ ที่จะไล่ลูกจ้างของเมืองออก ถึงแม้จะด้วยเหตุผลทางการเมืองก็ตาม [12] เธอทำตามสัญญามหาชนที่ให้ไว้ด้วยการลดเงินเดือนตัวเอง และลดภาษีที่ดินลง 40%[3] หล่อนยังขึ้นภาษีการค้า เพื่อการสร้างลานสเก็ตน้ำแข็งในร่ม และสนามกีฬา [13] ในเวลานี้เอง หัวหน้าพรรครีพลับลิกันในรัฐอลาสกาก็เริ่มเจียระไนเธอ [14] เพลินลงสมัครผู้ว่าการเมืองอีกครั้งกับจอห์น สเตน และก็ชนะด้วยคะแนนเสียงที่มากกว่าเดิม [3] [15] เพลินได้รับการเลือกให้เป็น ประธานงานประชุมผู้ว่าการเมืองแห่งรัฐอลาสกาอีกด้วย [16] ขณะเป็นผู้ว่าการเมืองวาซิลา เพลินใส่เสื้อสนับสนุนนายพัท บุชชานาน ในวาระที่นายบุชชานานลงสมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดี และเดินมางมาเยือนเมืองวาซิลาในปี พ.ศ. 2539 หล่อนกล่าวว่าเธอ "สนับสนุนผู้สมัครทุกคนที่เดินทางมายังวาซิลา" และปฏิเสธถึงการสนับสนุนนายบุชชานาน[17] แต่นายบุชชานานกล่าวถึงเพลินว่าเพลิน"สนับสนุน"เขาในการให้สัมภาษณ์ หลังจากที่แมคเคนเลือกเธอเป็นรันนิงเมทแล้ว [17] [18] การเลือกตั้ง พ.ศ. 2545
อ้างอิง
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
![[icon]](%E0%B9%84%E0%B8%9F%E0%B8%A5%E0%B9%8C:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small}
