Nordlege e-mål

Nordlege e-mål er dei nordlege målføra av vestnorsk som har endinga -e i dei fleste infinitivsformene og i ubunden form eintal av svake hokjønsord. Nordlege e-mål blir tala i Sogn og Fjordane fylke med unntak av Midtre og Indre Sogn og i Møre og Romsdal fylke med unntak av Nordmøre.

Til dei nordlege e-måla høyrer først og fremst sunnfjordsmålet, nordfjordsmålet og sunnmørsdialekten, og i tillegg målføret i den ytste delen av Sogn. Romsdalsdialekten blir oftast òg medrekna til dei nordlege e-måla, men utgjer elles ei overgangsform til trøndermål og midlandsmål.

Sjå nøyare utgreiing under sunnfjordsmål.
Les òg om Jølstramålet.

Sjå nøyare utgreiing under nordfjordmål.

Sjå nøyare utgreiing under sunnmørsmål.

Romsdalsmålet blir, som nemnt ovanfor, oftast rekna til dei nordlege e-måla, men skil seg ut frå resten av dei på mange vis — slik som tjukk l for l i somme stillingar (men ikkje for rd) og utbreidd monoftongering av historiske diftongar, både ei- og øy-diftongar, som begge nærmar seg ein slags æ-lyd i uttale. Dette gjeld bygdemåla, ikkje Moldedialekten, som har klare ei-tvelydar i ord som heil, meir og veit, men òg klare monoftongar i staden for øy i ord som høre, kjøre og drømme. Sjå nøyare utgreiing under romsdalsdialekt. (I nordmørske bygdemål finn vi elles ei monoftongeringa av ei, men til ein litt breiare æ enn i romsdalsmåla, medan øy-diftongen liksom i Moldedialekten er erstatta av rein ø-lyd i ord som høre, osv.)

Denne språkartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.