Va, pensieroVa, pensiero sull'ali dorate (Nederlands: Vlieg, gedachte, op gouden vleugels), in het Nederlands meestal aangeduid als Slavenkoor, is de titel van een koor uit het derde bedrijf van de opera Nabucco van Giuseppe Verdi uit 1842, waarvan het libretto werd geschreven door Temistocle Solera. De tekst van het lied zou geïnspireerd kunnen zijn op psalm 137.[1] Hoewel niet zeker is dat Verdi dit ook beoogde, werd het lied (Oh mia patria sì bella e perduta! - O, mijn vaderland, zo mooi en zo verloren) het lijflied van de Italiaanse eenwording. Het lied is ook wel voorgesteld als volkslied van het Koninkrijk Italië[2]. Volgens de overlevering was de tekst van Va, pensiero het eerste dat Verdi onder ogen kwam van het libretto van deze opera. Tekst
Bewerkingen
Sissi-scèneHet lied komt voor in een beroemde scène in de speelfilm Sissi – De woelige jaren (1957). De scène vertolkt dat in Milaan een galaconcert wordt gegeven ter ere van het keizerlijk paar (Sissi en haar man Franz Josef) dat daar op bezoek is. Uit protest tegen de Oostenrijkse overheersing laat de lokale adel echter verstek gaan en men stuurt bedienden als plaatsvervangers. Deze heffen demonstratief het Slavenkoor aan. Bron
Noten Externe link |