Renium(VII)oxide

Renium(VII)oxide
Structuurformule en molecuulmodel
Kristalstructuur van renium(VII)oxide ■ Re7+ ■ O2−
Algemeen
Molecuul­formule	Re2O7
IUPAC-naam	renium(VII)oxide
Andere namen	direniumheptaoxide
Molmassa	484,4098 g/mol
SMILES	O=[Re](=O)(=O)O[Re](=O)(=O)=O
InChI	1S/7O.2Re
CAS-nummer	1314-68-7
EG-nummer	215-241-9
PubChem	123106
Wikidata	Q418325
Beschrijving	Geel kristallijn poeder
Waarschuwingen en veiligheids­maatregelen
Gevaar[1]
H-zinnen	H314[1]
EUH-zinnen	geen
P-zinnen	P260 - P305+P351+P338 - P310
Fysische eigenschappen
Aggregatie­toestand	vast
Kleur	geel
Dichtheid	6,103 g/cm³
Smeltpunt	220 °C
Sublimatiepunt	363 °C
Goed oplosbaar in	water
Geometrie en kristal­structuur
Kristal­structuur	orthorombisch
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Renium(VII)oxide is een oxide van renium, met als brutoformule Re₂O₇. De stof komt voor als een corrosief en hygroscopisch geel kristallijn poeder. Het is, in tegenstelling tot de meeste oxiden, goed oplosbaar in water, met vorming van het sterke perreniumzuur. In vergelijking met het analoge explosieve mangaan(VII)oxide is renium(VII)oxide betrekkelijk stabiel.

Renium(VII)oxide kan bereid worden door oxidatie van renium met zuurstof:

${\displaystyle {\ce {4Re + 7O2 -> 2Re2O7}}}$

Renium(VII)oxide neemt een orthorombische kristalstructuur aan. Het behoort tot ruimtegroep P2₁2₁2₁. De parameters van de eenheidscel bedragen:^[2]

• a = 1250,8 pm
• b = 1519,6 pm
• c = 544,8 pm

Het kristalrooster bestaat uit afwisselend ReO₄-tetraëders en ReO₆-octaëders.^[2]

Renium(VII)oxide wordt gebruikt als precursor voor de synthese van methylreniumtrioxide, een organoreniumverbinding die als katalysator voor oxidaties wordt gebruikt. Alkanen kunnen omgezet worden in carbonzuren met behulp van renium(VII)oxide.

Renium(VII)oxide ontstaat als tussenproduct in de ontginning van metallisch renium uit mangaanhoudende ertsen.

• Renium(IV)oxide
• Renium(VI)oxide