Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

 

Johnny Long

Johnny Long
Johnny Long
Algemene informatie
Geboren 1916Bewerken op Wikidata
Overleden 31 oktober 1972Bewerken op Wikidata
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Johnny Long (Newell, 2 augustus 1915 of 1916Parkersburg, 31 oktober 1972) was een Amerikaans bandleider in het bigband-tijdperk. Hij leidde tot in de jaren zestig een orkest dat dansmuziek bracht. In zijn hoogtijdagen speelde het orkest in de beste hotels van Amerika. In de jaren veertig verscheen hij met zijn band in enkele films. Hij stond bekend als 'the Man Who's Long on Music'.

Long groeide op op een boerderij. Vanaf zijn zesde speelde hij viool. Na een ongeluk op de boerderij kon de rechtshandige Long niet meer gewoon viool spelen en leerde hij zichzelf linkshandig te spelen. Hij ging naar Duke University en richtte daar de band the Duke Collegians op. De groepsleden gingen na hun afstuderen verder onder de naam de Johnny Long Orchestra. Long was de leider en werd hierin bijgestaan door Hal Kemp. De muziek hield het midden tussen 'swing' en 'sweet'.

In 1939 speelde het orkest voor het eerst op een groot radiostation. Een jaar later scoorde de band een grote hit met 'In a Shanty in Old Shanty Town', uitgekomen op Decca. Daarna volgden hits als "No Love, No Nuthin'" (met zang van Patti Dugan) en 'My Dreams Are Getting Better All The Time'. Het orkest stond nu bekend als een top-dansorkest en kon optreden voor radio en in allerlei ballrooms en chique hotels. Na enkele verschijningen in korte films, speelde de band in 1943 een rol in een film van Abbott & Costello, 'Hit the Ice'. Long speelde tevens in 'Follies Girl'. Het waren de topjaren voor Long, in wiens orkest mannen speelden die eerder werkten bij grote bands als die van Benny Goodman en Jack Teagarden. In de jaren na de oorlog liep de populariteit van de band langzaam terug, maar Long ging met een kleinere band door die tot begin jaren zestig actief was. In deze periode maakte hij nog wel platen voor kleine labels als King en Signature.

Vocalisten in zijn groep waren onder meer Bob Houston, Gene Williams, Helen Young en (na de oorlog) Francie Laine en de vocale groep the Beachcombers.

In zijn laatste jaren was hij leraar Engels.

Discografie

  • Johnny Long & His Orchestra At The Hotel New Yorker (live-opnamen 1945), Collectors' Choice, 2001
Kembali kehalaman sebelumnya


Index: pl ar de en es fr it arz nl ja pt ceb sv uk vi war zh ru af ast az bg zh-min-nan bn be ca cs cy da et el eo eu fa gl ko hi hr id he ka la lv lt hu mk ms min no nn ce uz kk ro simple sk sl sr sh fi ta tt th tg azb tr ur zh-yue hy my ace als am an hyw ban bjn map-bms ba be-tarask bcl bpy bar bs br cv nv eml hif fo fy ga gd gu hak ha hsb io ig ilo ia ie os is jv kn ht ku ckb ky mrj lb lij li lmo mai mg ml zh-classical mr xmf mzn cdo mn nap new ne frr oc mhr or as pa pnb ps pms nds crh qu sa sah sco sq scn si sd szl su sw tl shn te bug vec vo wa wuu yi yo diq bat-smg zu lad kbd ang smn ab roa-rup frp arc gn av ay bh bi bo bxr cbk-zam co za dag ary se pdc dv dsb myv ext fur gv gag inh ki glk gan guw xal haw rw kbp pam csb kw km kv koi kg gom ks gcr lo lbe ltg lez nia ln jbo lg mt mi tw mwl mdf mnw nqo fj nah na nds-nl nrm nov om pi pag pap pfl pcd krc kaa ksh rm rue sm sat sc trv stq nso sn cu so srn kab roa-tara tet tpi to chr tum tk tyv udm ug vep fiu-vro vls wo xh zea ty ak bm ch ny ee ff got iu ik kl mad cr pih ami pwn pnt dz rmy rn sg st tn ss ti din chy ts kcg ve 
Prefix: a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9