Duitsland plaatste zich als gastland automatisch voor de eindronde. Daardoor nam het geen deel aan de kwalificatie en speelde het in plaats daarvan oefenwedstrijden. Na vijf opeenvolgende wedstrijden zonder overwinning werd Hansi Flick in september 2023 ontslagen als bondscoach en vervangen door Julian Nagelsmann.[1][2] De voorlopige selectie begon de officiële voorbereiding in Blankenhain op 26 mei, met ook onder 21-internationals Rocco Reitz en Brajan Gruda.[3]
Duitsland werd op 2 december 2023 ingedeeld ingedeeld in groep A met Schotland, Hongarije en Zwitserland.[4] Duitsland verbleef tijdens het toernooi in het Adidas Campus in Herzogenaurach.[3] Voorafgaand aan het toernooi maakte Toni Kroos bekend na het toernooi te stoppen als profvoetballer.[5]
In de openingswedstrijd tegen Schotland in München kwam Duitsland binnen twintig minuten op een 2–0 voorsprong via Florian Wirtz en Jamal Musiala, die daarmee Duitslands jongste doelpuntenmakers op het EK werden. Vlak voor de rust kwam Schotland met tien man te staan door een rode kaart voor Ryan Porteous en benutte Kai Havertz een strafschop. In de tweede helft scoorde Niclas Füllkrug als invaller. Schotland deed vervolgens wat terug via een eigen doelpunt van Antonio Rüdiger, maar in de blessuretijd maakte invaller Emre Can de 5–1, wat Duitsland zijn grootste overwinning ooit op een EK opleverde.[6]
Duitsland speelde op 19 juni 2024 in Stuttgart tegen Hongarije zijn tweede wedstrijd. Duitsland kwam halverwege de eerste helft op een voorsprong toen doelman Péter Gulácsi zijn doel had verlaten en Musiala op aangeven van aanvoerder İlkay Gündoğan en via Attila Fiola binnenschoot. Verder in de eerste helft werd een vrije trap van de Hongaarse aanvoerder Dominik Szoboszlai gered door Manuel Neuer en vond Roland Sallai het net, maar werd zijn doelpunt afgekeurd door de grensrechter wegens buitenspel. In de 67ste minuut verdubbelde Gündoğan de score na terugleggen van Maximilian Mittelstädt. In de slotfase haalde Joshua Kimmich een bal van de doellijn. Duitsland won de wedstrijd met 2–0, waardoor het zich plaatste voor de knock-outfase.[7]
Duitsland speelde op 23 juni 2024 zijn laatste groepswedstrijd, tegen Zwitserland in Frankfurt am Main om de groepswinst. In de zeventiende minuut scoorde Robert Andrich, maar zijn doelpunt werd door de videoscheidsrechter afgekeurd wegens een overtreding van Musiala op Michel Aebischer. In de 28ste minuut maakte Dan Ndoye voor de Zwitsers wel een geldig doelpunt, op aangeven van Remo Freuler. Ndoye schoot vlak na zijn doelpunt voorlangs het Duitse doel. In de tweede helft schoot Musiala in de handen van Yann Sommer, Kroos naast en David Raum over. In de slotfase schoot invaller Leroy Sané naast, werd een doelpunt van Ruben Vargas door de grensrechter afgekeurd wegens buitenspel en kopte Havertz over bij een hoekschop. In de blessuretijd kopte invaller Füllkrug een voorzet van Raum binnen. Het 1–1 gelijke spel was voor Duitsland genoeg voor de groepswinst.[8]
Duitsland speelde op 29 juni 2024 in de achtste finales in Dortmund tegen Denemarken, dat als tweede was geëindigd in groep C. Jonathan Tah was geschorst door gele kaarten in de wedstrijden tegen Schotland en Zwitserland. Zijn vervanger Nico Schlotterbeck dacht in de vierde minuut de score te openen, maar zijn doelpunt werd afgekeurd door scheidsrechter Michael Oliver, omdat Gündoğan de Deense doelman Kasper Schmeichel afschermde. Vervolgens redde Schmeichel een schot van Kimmich en schoot Joakim Mæhle naast namens de Denen. Na 34 minuten werd het duel voor 24 stilgelegd wegens een onweersbui. Na de hervatting kopte Havertz de bal op Schmeichel en kopte Schlotterbeck naast, terwijl Rasmus Højlund stuitte op Neuer. Binnen drie minuten na de rust scoorde Joachim Andersen voor Denemarken, maar na raadplegen van de videoscheidsrechter werd zijn doelpunt afgekeurd wegens buitenspel. Twee minuten later, nadat Andrich naast had geschoten, kende Oliver na het bekijken van videobeelden een strafschop toe aan Denemarken na een handsbal van Andersen. Havertz schoot vanaf elf meter raak. Hij schoot later voorlangs voordat Musiala de score verdubbelde. Duitsland plaatste zich met een 2–0 zege voor de kwartfinales.[9]
Duitsland speelt op 5 juli de kwartfinale in Stuttgart tegen Spanje, dat in de achtste finales won van Georgië en waartegen Duitsland eerder de EK-finale van 2008 verloor. In de eerste helft schoot Lamine Yamal naast uit een vrije trap, redde Unai Simón op twee doelpogingen van Havertz, keerde Neuer een schot van Nico Williams in de korte hoek en stuitte invaller Dani Olmo met een afstandsschot op Neuer. In de eerste minuten van de tweede helft schoot Álvaro Morata over het doel, maar schoot Olmo raak op aangeven van Yamal. Op jacht naar een Duitse gelijkmaker zag Andrich zijn schot gered worden door Simón, raakte Füllkrug de paal en schoot Havertz over. In de 89ste minuut dwong invaller Wirtz een verlenging af door via de paal raak te schieten, nadat Kimmich een voorzet van Mittelstädt met zijn hoofd had afgelegd. In de verlenging schoten Mikel Oyarzabal en Wirtz naast en gaf scheidsrechter Anthony Taylor geen strafschop nadat Duitsers appelleerden voor een handsbal van Marc Cucurella. In de 119de minuut kopte invaller Mikel Merino Spanje naar de halve finales uit een voorzet van Olmo. In het restant van de wedstrijd kopte Füllkrug naast en werd Carvajal van het veld gestuurd met zijn tweede gele kaart. Zo werd Duitsland uitgeschakeld.[10]
Selectie, staf en statistieken
Tussen 12 en 16 mei werd een 27-koppige voorlopige selectie bekendgemaakt.[3][11] Op 8 juni 2024 werd een 26-koppige definitieve selectie bekendgemaakt, waarbij ten opzichte van de voorlopige selectie Alexander Nübel was afgevallen.[12] Vanwege een amandelontsteking werd Aleksandar Pavlović op 12 juni 2024 vervangen door Emre Can.[13]
Zie Europees kampioenschap voetbal 2024 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
· 
· 
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
