|
1.
Ó, guð vors lands! Ó, lands vors guð!
Vér lofum þitt heilaga, heilaga nafn!
Úr sólkerfum himnanna hnýta þér krans
þínir herskarar, tímanna safn.
Fyrir þér er einn dagur sem þúsund ár,
og þúsund ár dagur, ei meir;
eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár,
sem tilbiður guð sinn og deyr.
Íslands þúsund ár,
Íslands þúsund ár!
eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár,
sem tilbiður guð sinn og deyr.
2.
Ó guð, ó guð! Vér föllum fram
og fórnum þér brennandi, brennandi sál,
guð faðir, vor drottinn frá kyni til kyns,
og vér kvökum vort helgasta mál.
Vér kvökum og þökkum í þúsund ár,
því þú ert vort einasta skjól.
Vér kvökum og þökkum með titrandi tár,
því þú tilbjóst vort forlagahjól.
Íslands þúsund ár,
Íslands þúsund ár!
Voru morgunsins húmköldu, hrynjandi tár,
sem hitna við skínandi sól.
3.
Ó, guð vors lands! Ó, lands vors guð!
Vér lifum sem blaktandi, blaktandi strá.
Vér deyjum, ef þú ert ei ljós það og líf,
sem að lyftir oss duftinu frá.
Ó, vert þú hvern morgun vort ljúfasta líf,
vor leiðtogi í daganna þraut
og á kvöldin vor himneska hvíld og vor hlíf
og vor hertogi á þjóðlífsins braut.
Íslands þúsund ár,
Íslands þúsund ár!
verði gróandi þjóðlíf með þverrandi tár,
sem þroskast á guðsríkis braut.
|
1.
大地の神よ、神の大地よ
聖なる、聖なる御名を讃え奉る
天国の日と星々が授くは花輪
そなたの戦士らが編みしもの、時の賜物
神に、一日は千年とあり
千年の一日は、一日に過ぎず
涙を震わす永遠の、孤独の、小さき花は
神を慕い、枯れゆく
アイスランドの千年よ
アイスランドの千年よ
涙を震わす永遠の、孤独の、小さき花は
神を慕い、枯れゆく
2.
神よ、神よ、 深くひれ伏し
燃ゆる、燃ゆる御心にわが身を捧げん
主よ、先祖代々の主よ
神聖至極の言葉で祈りを捧げん
祈り、千年の星霜に感謝す
ただそなただけが護りなれば
祈り、 涙を震わせ感謝す
我々の運命を給いなれば
アイスランドの千年よ
アイスランドの千年よ
それは朝の霜なりけり、崩るる涙
輝く陽に暖き
3.
大地の神よ、神の大地よ
我は漂う藁と生きん
そなたが光と人生にあらざれば、死なん
闇からお救いなさらねば
ああ、幾朝も甘美な人生であれ
日々の試練の渦中の、御導きと
暮れの、至高の休息とご加護と
民の生きる道の標たれ
アイスランドの千年よ
アイスランドの千年よ
消えゆく涙とともに、民の暮らしの栄えんことを
神の王国の道にて
|
