Traktato de Alcáçovas

La Traktato de Alcáçovas (ankaŭ konita kiel Paco de Alcáçovas) estis subskribita en la portugala vilaĝo de la sama nomo (kies tradicia loknomo en la portugala estas Alcáçovas) la 4an de septembro de 1479 inter la reprezentantoj de la Katolikaj Gereĝoj, Izabela de Kastilio kaj Ferdinando de Aragono, unuflanke, kaj de la reĝo Alfonso la 5-a de Portugalio kaj lia filo Johano de la alia. La traktato estis ratifikita de la reĝo de Portugalio la 8an de septembro de 1479 kaj de la Katolikaj Gereĝoj en Toledo la 6an de marto de 1480, tial ke ĝi estas konata ankaŭ kiel Traktato de Alcazovas-Toledo.

• Oni finas la malamikecojn post la Milito de Kastilia sukcedo (1475-1479). Alfonso la 5-a rezignis al la trono de Kastilio kaj la Katolikaj Gereĝoj rezignis ŝanĝe al la portugala trono.
• Disdonas la teritoriojn de la Atlantiko inter la du landoj. Portugalio retenis la kontrolon sur siaj posedoj de Gvineo, la Mino de Oro, Madejro, la Azoroj, la Floroj kaj Kaboverdo. Al Kastilio oni rekonas la suverenecon sur la Kanariaj insuloj.
• Rekonas al Portugalio la ekskluzivecon de la konkero de la Reĝlando de Fez.

En paralelo al la Traktato de Alcáçovas oni negocis la alvokojn Tercerías de Moura, kiu solvis la demandon dinastia kastilia postulante al Johanino la Beltranida, rivalo de Izabela por la trono de Kastilio, rezignon pri ĉiuj el siaj kastiliaj titoloj. Ili ankaŭ akordigis la geedziĝon de la infantino Izabela, filino de la Katolikaj Gereĝoj, kun la filo de la portugala reĝo nomita don Alfonso. La enorma doto pagita de la gepatroj de la fianĉino reprezentas la monkompenson de milito akirita de Portugalio.