Kolero

Ne konfuzu ĉi tiun artikolon kun ĥolero.

Kolero estas elementa stato de forta emocia ekscito kun tendenco agresema, parte kun efektoj al la aŭtonoma nervosistemo. La korpaj efikoj inkluzivas altigojn de arteria premo, pulsado, de niveloj de adrenalino kaj noradrenalino. Ĝia malo estas la kvieteco, la nekoleremo, do esti pacema, malsovaĝa kaj ne facile incitebla. Unuaflanke kolero aperas kiel vehementa ĉagreno, furioza afekcio, kiuj povas sekvigi nekontrolitajn agojn aŭ parolojn. Kolero tiel fariĝas mastro de la homo senkontrola. Aliaflanke kolero estas percepta kiel daŭra, ŝajne justa eco, ekzemple la koleroj dia, popola, sankta. Kolero en la senco de nekontrolata emocio estas unu el la t.n. Sep gravegaj pekoj, laŭ la kristana doktrino.

• 
  Hieronymus Bosch, La sep gravegaj pekoj
• 
  Kolero "Miksita" kun Timo kuprogravuraĵo de la 18-a jarcento
• 
  Animea rolulo esprimanta koleron
• 
  Kolero estas konsiderita unu el la sep gravegaj pekoj de kristanismo. Dante kaj Vergilio en Infero Pentraĵo de William Adolph Bouguereau, 1850.
• 
  Inferno Kanto 7 lineoj 8-9
• 
  La Kolero de Aĥilo, fare de Giovanni Battista Tiepolo: prezentas la grekan heroon atakantan Agamemno
• 
  La Kolerego de Atamanto skulptaĵo fare de John Flaxman (1755–1826)

• Agreso
• Malamo
• Furiozeco
• La vinberoj de kolero, romano de John Steinbeck, 1939

Ekzistas pluraj proverboj pri kolero en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof, inter ili^[1]:

• 	„ Kolero montras malsaĝulon. ”

• 	„ Kolero pravecon ne donas. ”

• 	„ Per insulto kaj kolero ne klariĝas afero. ”