Waar de inhoud een gezamenlijk kenmerk is, kent de manier waarop de inhoud gestalte krijgt een grote variatie. Zo wordt er verschillend omgegaan met tradities en gebruiken, hetgeen bijvoorbeeld zichtbaar is in de gebruikte liturgie. Onder het begrip 'orthodox-protestantisme' gaat een waaier van kerkgenootschappen en kerkelijke richtingen schuil. In grote lijnen vallen de orthodox-protestanten op te delen in de orthodox-gereformeerden, de bevindelijk gereformeerden en de evangelischen. De eerste groep is binnen het Nederlands orthodox-protestantisme altijd dominant geweest.[1] De laatste groep omvat weer een diversiteit aan kerkelijke stromingen zoals de baptisten, evangelische gemeenten en pinkstergemeenten.