Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

 

Fins voetbalelftal (mannen)

Finland
Finland
Bijnaam Huuhkajat
Kledingsponsor Nike
FIFA-ranglijst 69 Stabiel (19 december 2024)
Hoogste ranking 33e (maart 2007)
Laagste ranking 110e (juliaugustus 2017)
Associatie Suomen Palloliitto
Bondscoach Vlag van Finland Markku Kanerva
Stadion Olympisch Stadion (Helsinki)
Meeste interlands Jari Litmanen (137)
Topscorer Teemu Pukki (38)
Wedstrijden
Eerste interland:
Vlag van Finland Finland 2–5 Zweden Vlag van Zweden
(Helsinki, Finland; 22 oktober 1911)
Grootste overwinning:
Vlag van Finland Finland 10–2 Estland Vlag van Estland
(Helsinki, Finland; 11 augustus 1922)
Vlag van Finland Finland 8–0 San Marino Vlag van San Marino
(Helsinki, Finland; 17 november 2010)
Grootste nederlaag:
Vlag van nazi-Duitsland Duitsland 13–0 Finland Vlag van Finland
(Leipzig, Duitsland; 1 september 1940)
Europees kampioenschap
Optredens 1 (eerste keer: 2020)
Beste resultaat Groepsfase (2020)
Thuis
Uit

Het Fins voetbalelftal is een team van voetballers dat Finland vertegenwoordigt in internationale wedstrijden en competities, zoals de voorrondes voor het WK en het EK. Finland wist zich nog maar een keer voor een eindronde te plaatsen. De bijnaam van het Finse team is Huuhkajat ("de Oehoes"), dit vanwege een incident tijdens het EK-kwalificatieduel Finland–België op 6 juni 2007. Tijdens dat duel vloog een oehoe door het stadion die vervolgens plaats nam op de lat van het Finse doel. De Finnen wonnen het duel en zo ontstond de bijnaam 'Huuhkajat'.[1]

Geschiedenis

Vroege jaren

De Finse voetbalbond werd in 1907 opgericht en trad een jaar later toe tot de FIFA, terwijl het land nog onderdeel was van het Russische Rijk. In 1912 deed het mee aan de Olympische Spelen. In de kwartfinales werd nota bene van Rusland gewonnen, maar in de halve finale tegen Groot-Brittannië en in de strijd om het brons tegen Nederland werden duidelijke nederlagen geleden: 4-0 en 9-0. Na de Eerste Wereldoorlog werd Finland een onafhankelijk land.

Voor het WK van 1938 schreef Finland zich voor de eerste keer in. In de eerste vijf WK-cyclussen (1938 t/m 1962) werd van de twintig wedstrijden twee keer gelijkgespeeld, alleen tegen België en Zweden werd er niet verloren. Voor het WK 1966 werd er met 2-0 van Polen gewonnen en voor het WK van 1970 met dezelfde cijfers van Spanje. In 1974 en 1978 eindigde de ploeg voor de eerste keer niet op de laatste plek, het eindigde boven Albanië en Luxemburg.

Finland schreef zich voor de eerste keer in voor het EK in 1968. In de periode 1966-1976 werd er in 18 wedstrijden vier keer gelijkgespeeld, tegen Oostenrijk, Griekenland, Tsjecho-Slowakije en Italië.

1978-1994 – Incidentele succesjes

De campagne voor het EK van 1980 begon voor Finland opmerkelijk goed, er werd met 3-0 van Griekenland en met 2-1 van Hongarije gewonnen. De derde wedstrijd was opmerkelijk in negatieve zin: 8-1 verlies tegen Griekenland, de zwaarste nederlaag in een kwalificatiewedstrijd sinds 1958, Uiteindelijk eindigde Finland op een gedeelde tweede plaats met één punt achterstand op Griekenland en één punt voorsprong op de Sovjet-Unie. De bij Beşiktaş JK spelende Atik Ismail scoorde vier doelpunten.

Voor het WK van 1982 en EK 1984 eindigde Finland op de laatste plaats met alleen een overwinning op Albanië en een gelijkspel tegen Polen. Voor het WK van 1986 bleef Finland thuis ongeslagen: er werd gewonnen van Turkije en Noord-Ierland en een gelijkspel tegen Engeland en Roemenië behaald. Finland kwam twee punten op Noord-Ierland tekort om het WK te halen.

In de periode 1986-1994 waren er alleen incidentele succesjes, maar eindigde altijd op de laatste of voorlaatste plaats. voor het EK 1988 won het van Tsjecho-Slowakije met 3-0, voor het WK van 1990 eindigde het boven Wales, in 1992 speelde het thuis gelijk tegen Nederland en voor het WK van 1994 won het van Oostenrijk.

1994-2010 – De Litmanen jaren

Jari Litmanen

Bij Ajax brak Jari Litmanen door, hij werd een van de sleutelfiguren van het Ajax, dat in 1995 de UEFA Champions League won en in 1996 opnieuw de finale haalde. Hij maakte zijn debuut in het Finse team in 1989 en zou pas in 2010 afscheid nemen. Hij is zowel record-international als record-topscorer. Finland begon de kwalificatie-reeks van EK 1996 met twee nederlagen, tegen Schotland en Griekenland, maar na vijf opeenvolgende overwinningen stond het team bovenaan. De zware wedstrijden moesten echter nog komen en zonder de geblesseerde Litmanen werd met 0-6 thuis van Rusland verloren. De laatste twee wedstrijden, uit tegen Schotland en Rusland, gingen ook verloren en het team eindigde op de vierde plaats.

In 1998 was het team dicht bij kwalificatie voor het WK. Na opnieuw een zwakke start met nederlagen tegen Hongarije en Zwitserland herstelde het team zich, na een uitoverwinning op Zwitserland ging de strijd om een play-offplek achter het ongenaakbare Noorwegen tussen Finland en Hongarije. In een rechtstreeks duel in Helsinki moest Finland winnen. Een doelpunt van de FC Twente spelende Antti Sumiala leek eindelijk voor voetbalsucces te zorgen, maar in blessure-tijd sloeg het noodlot toe, een eigen doelpunt zorgde ervoor, dat Hongarije play-offwedstrijden mocht spelen.

Voor kwalificatie voor het EK in 2000 scoorde Finland alleen goed in een uitwedstrijd tegen Turkije: een 1-3 overwinning met onder andere een doelpunt van Jari Litmanen. De ploeg eindigde als derde met negen en zeven punten achterstand op respectievelijk Turkije en Duitsland.

Kwalificatie voor het WK 2002 leek een onmogelijke opgave met de oud-wereldkampioenen Duitsland en Engeland. In eigen land bleef de ploeg ongeslagen, ook tegen Engeland (0-0) en Duitsland (2-2 na een 2-0 voorsprong). Beste resultaat was een 5-1 overwinning in de thuiswedstrijd tegen Griekenland met twee treffers van Mikael Forssell. In de laatste wedstrijd zorgde een 0-0 gelijkspel in Gelsenkirchen tegen Duitsland ervoor, dat niet Duitsland, maar Engeland zich rechtstreeks plaatste voor het WK. De achterstand op beide grootmachten was vijf punten.

Kwalificatie voor het EK van 2004 was al snel een probleem, want van de eerste vier wedstrijden gingen er drie met 2-0 verloren: uit van Sevië en Montenegro en Italië en thuis van Wales. In de tweede helft herstelde de ploeg zich met name thuis tegen de Serven en Montenegrijnen: 3-0 zege. Finland kwam uiteindelijk drie punten tekort voor de tweede plaats achter Wales en eindigde als vierde.

Voor kwalificatie voor het WK in 2006 was men ingedeeld in een groep met zeven deelnemers. Tegen de sterke tegenstanders {Nederland, Tsjechië en Roemenië kwam de ploeg duidelijk tekort, alle wedstrijden gingen verloren. Dieptepunt was een doelpuntloos gelijkspel tegen Andorra, Finland eindigde als vierde.

Ook voor de voorronde van het EK van 2008 moesten er veel wedstrijden gespeeld worden, men was ingedeeld in een groep van acht deelnemers. Finland hield zich goed staande in een groep met grootmachten als Portugal, Polen, Servië en België. De start was sterk met een uitzege op Polen, waarbij de inmiddels voor Malmö FF spelnde Jari Litmanen twee doelpunten scoorde. Slechts twee wedstrijden gingen verloren, uit tegen Azerbeidzjan en thuis tegen Servië. De meeste topwedstrijden eindigden in een gelijkspel en de ploeg eindigde op een gedeelde derde plaats met drie punten achterstand op Portugal. Meest gedenkwaardige wedstrijd was de thuiswedstrijd tegen België, de wedstrijd moest gestaakt worden, omdat een uil laagvliegend vloog en bleef zitten op de doelpalen. Finland won de wedstrijd met 2-0 dankzij doelpunten van Jonatan Johansson en Aleksej Jerjomenko.

Kwalificatie voor het WK van 2010 was de laatste kans voor Jari Litmanen om een eindronde mee te maken. Tegen Duitsland verspilde het twee keer vlak voor tijd een voorsprong, er werd twee maal met 3-0 verloren van Rusland en men speelde met 1-1 gelijk tegen Liechtenstein. Finland eindigde op de derde plaats met vier en acht punten achterstand op respectievelijk Rusland en Duitsland.

2010-heden – Magere jaren tot geschiedenis schrijven

Zowel de kwalificatie's voor het EK 2012 en het WK 2014 waren geen succes, het enige opvallende resultaat was een gelijkspel uit tegen wereldkampioen Spanje. Voor de kwalificatie van het EK 2016 waren er meer mogelijkheden, aangezien de eerste twee plaatsten en de nummer drie naar de play-offs werd doorverwezen. Na vier opeenvolgende nederlagen waren de kansen verkeken en werd de Zweedse coach Hans Backe ontslagen. Uiteindelijk eindigde Finland op de vierde plaats met vier punten achterstand op Hongarije. De kwalificatie voor het WK van 2018 verliep dramatisch met slechts één punt uit zes wedstrijden. In de laatste wedstrijden herstelde Finland zich met een 1-0 zege op IJsland en een 1-1 gelijkspel uit tegen Kroatië. Op vrijdag 15 november 2019 kwalificeerde Finland zich voor het eerst in de geschiedenis voor een groot internationaal toernooi. Het won met 3-0 van Liechtenstein en kwalificeerde zich voor het EK 2020. In groep J werd het tweede achter Italië met nog een wedstrijd te goed. Teemu Pukki was de grote man in de kwalificatie met negen goals in negen wedstrijden, van de totaal 15 goals met nog een wedstrijd te gaan.

Deelnames aan internationale toernooien

Wereldkampioenschap

Wereldkampioenschap voetbal
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
19301934 Geen deelname
Vlag van Frankrijk 1938 Niet gekwalificeerd
Vlag van Brazilië 1950 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zwitserland 1954 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zweden 1958 Niet gekwalificeerd
Vlag van Chili 1962 Niet gekwalificeerd
Vlag van Engeland 1966 Niet gekwalificeerd
Vlag van Mexico 1970 Niet gekwalificeerd
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 1974 Niet gekwalificeerd
Vlag van Argentinië 1978 Niet gekwalificeerd
Vlag van Spanje 1982 Niet gekwalificeerd
Vlag van Mexico 1986 Niet gekwalificeerd
Vlag van Italië 1990 Niet gekwalificeerd
Vlag van Verenigde Staten 1994 Niet gekwalificeerd
Vlag van Frankrijk 1998 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zuid-KoreaVlag van Japan 2002 Niet gekwalificeerd
Vlag van Duitsland 2006 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zuid-Afrika 2010 Niet gekwalificeerd
Vlag van Brazilië 2014 Niet gekwalificeerd
Vlag van Rusland 2018 Niet gekwalificeerd
Vlag van Qatar 2022 Niet gekwalificeerd

Europees kampioenschap

Europees kampioenschap voetbal
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
19601964 Geen deelname
Vlag van Italië 1968 Niet gekwalificeerd
Vlag van België 1972 Niet gekwalificeerd
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) 1976 Niet gekwalificeerd
Vlag van Italië 1980 Niet gekwalificeerd
Vlag van Frankrijk 1984 Niet gekwalificeerd
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 1988 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zweden 1992 Niet gekwalificeerd
Vlag van Engeland 1996 Niet gekwalificeerd
Vlag van BelgiëVlag van Nederland 2000 Niet gekwalificeerd
Vlag van Portugal 2004 Niet gekwalificeerd
Vlag van OostenrijkVlag van Zwitserland 2008 Niet gekwalificeerd
Vlag van OekraïneVlag van Polen 2012 Niet gekwalificeerd
Vlag van Frankrijk 2016 Niet gekwalificeerd
Vlag van Europa 2020 Groepsfase 3 1 0 2 1 3 (Kwal.)
Vlag van Duitsland 2024 Niet gekwalificeerd
Totaal 3 1 0 2 1 3

UEFA Nations League

UEFA Nations League
Jaar Div. Eindpositie Wed. W G V DV DT Res.
2018–19 C 28e 6 4 0 2 5 3 Gestegen
2020–21 B 21e 6 4 0 2 7 5 Stabiel
2022–23 B 21e 6 2 2 2 8 6 Stabiel

Interlands

Zie Interlands Fins voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands Finland.

FIFA-wereldranglijst[2]

1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024
45 38 61 79 60 55 56 59 46 43 40 43 46 52 36 55 55 83 86 83 64 70 43 94 66 58 58 54 58 56 59 69

Spelersrecords

Meeste interlands

Zie Lijst van spelers van het Finse voetbalelftal voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Jari Litmanen speelde de meeste interlands
Naam Carrière Interlands Doelpunten
1 Jari Litmanen 1989–2010 137 32
2 Teemu Pukki 2009– 122 42
3 Jonatan Johansson 1996–2010 107 22
4 Sami Hyypiä 1992–2010 105 5
5 Joonas Kolkka 1994–2010 98 11
6 Ari Hjelm 1983–1996 95 17
7 Lukas Hradecky 2010- 92 0
8 Mikael Forssell 1999–2014 86 29
8 Erkka Petäjä 1983-1994 85 0
10 Tim Sparv 2009–2021 84 1
 Nog actief

Top-10 meeste doelpunten

Naam Carrière Doelpunten Interlands Doelpunt/interland
1 Teemu Pukki 2009– 42 122 0,34
2 Jari Litmanen 1989–2010 32 137 0,23
3 Mikael Forssell 1999–2014 29 86 0,34
4 Jonatan Johansson 1996–2010 21 105 0,20
5 Ari Hjelm 1983–1996 17 95 0,18
6 Mika-Matti Paatelainen 1986–2000 17 61 0,28
7 Verner Eklöf 1919–1927 17 32 0,53
8 Aulis Koponen 1924–1935 16 37 0,43
9 Gunnar Åström 1923–1936 16 43 0,37
10 Joel Pohjanpolo 2012– 15 72 0,21

Bijgewerkt tot: 07-06-2024

 Nog actief

Huidige selectie

De volgende spelers behoorden tot de selectie voor de EK-kwalificatiewedstrijden tegen Vlag van Kazachstan Kazachstan en Vlag van Denemarken Denemarken op 7 en 10 september 2023 .

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen Vlag van Denemarken Denemarken op 10 september 2023.

Rugnummer Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Lukáš Hrádecký Aanvoerder 87 0 Vlag van Duitsland Bayer Leverkusen
12 Jesse Joronen 17 0 Vlag van Italië Venezia
23 Viljami Sinisalo 1 0 Vlag van Engeland Exeter City
Verdediging
2 Arttu Hoskonen 6 0 Vlag van Polen Carcovia
3 Richard Jensen 10 0 Vlag van Schotland Aberdeen
5 Miro Tenho 2 0 Vlag van Finland HJK Helsinki
18 Jere Uronen 64 1 Vlag van Verenigde Staten Charlotte FC
13 Pyry Soiri 41 5 Vlag van Finland HJK Helsinki
17 Nikolai Alho 31 0 Vlag van Griekenland Volos
15 Diogo Tomas 4 0 Vlag van Noorwegen Odds
22 Noah Pallas 2 0 Vlag van Finland AC Oulu
4 Robert Ivanov 24 0 Vlag van Duitsland Eintracht Braunschweig
Kevin Kouassivi-Benissan 0 0 Vlag van Finland HJK Helsinki
Middenveld
8 Oliver Antman 8 5 Vlag van Denemarken Nordsjælland
11 Rasmus Schüller 71 0 Vlag van Zweden Djurgården
6 Glen Kamara 54 2 Vlag van Engeland Leeds United
16 Matti Peltola 4 0 Vlag van Finland HJK Helsinki
19 Niilo Mäenpää 3 0 Vlag van Polen Warta Poznań
7 Robert Taylor 31 1 Vlag van Verenigde Staten Inter Miami
14 Kaan Kairinen 11 0 Vlag van Tsjechië Sparta Praag
21 Ilmari Niskanen 16 1 Vlag van Engeland Exeter City
Daniel Håkans 2 3 Vlag van Noorwegen Vålerenga
Aanval
10 Teemu Pukki 114 38 Vlag van Verenigde Staten Minnesota United
20 Joel Pohjanpalo 65 14 Vlag van Italië Venezia
9 Benjamin Källman 14 6 Vlag van Polen Carcovia

Bekende spelers

Zie Lijst van spelers van het Finse voetbalelftal voor een overzicht van spelers met minimaal dertig interlands

Bondscoaches

Zie Lijst van coaches van het Fins voetbalelftal (mannen) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Statistieken

  • Bijgewerkt tot en met het duel tegen Vlag van Griekenland Griekenland (0-2) op 17 november 2024.

Van jaar tot jaar

Jaar Wedstrijden Doelpunten Punten
Duels Winst Gelijk Verlies Goal Voor Goal Tegen Saldo
1911 1 0 0 1 2 5 −3 0.000
1912 5 2 0 3 6 23 −17 0.800
1914 1 0 0 1 3 4 −1 0.000
1919 2 0 1 1 3 4 −1 0.500
1920 3 2 0 1 7 4 +3 1.333
1921 5 2 1 2 13 9 +4 1.000
1922 4 1 0 3 13 14 −1 0.500
1923 7 2 0 5 14 19 −5 0.571
1924 6 3 0 3 15 12 +3 1.000
1925 8 1 2 5 12 20 −8 0.500
1926 6 2 1 3 13 19 −6 0.833
1927 4 1 0 3 7 12 −5 0.500
1928 4 0 1 3 5 13 −8 0.250
1929 7 2 1 4 7 22 −15 0.714
1930 5 0 1 4 7 23 −16 0.200
1931 5 3 1 1 16 15 +1 1.400
1932 6 2 0 4 11 18 −7 0.667
1933 5 2 0 3 12 12 0 0.800
1934 7 3 2 2 15 15 0 1.143
1935 6 1 2 3 10 21 −11 0.667
1936 5 1 1 3 9 15 −6 0.600
1937 6 0 0 6 1 19 −18 0.000
1938 6 3 0 3 10 18 −8 1.000
1939 7 1 0 6 9 28 −17 0.286
1940 3 0 0 3 2 21 −19 0.000
1941 1 0 0 1 0 6 −6 0.000
1943 2 0 1 1 1 4 −3 0.500
1945 2 0 0 2 3 13 −10 0.000
1946 3 0 0 3 2 24 −22 0.000
1947 5 0 1 4 6 20 −14 0.200
1948 5 0 1 4 2 10 −8 0.200
1949 7 1 2 4 6 21 −15 0.571
1950 5 2 0 3 9 10 −1 0.800
1951 7 0 2 5 9 23 −14 0.286
1952 8 4 0 4 18 28 −10 1.000
1953 6 0 2 4 9 23 −14 0.333
1954 5 0 1 4 5 23 −18 0.200
1955 6 0 0 6 4 28 −24 0.000
1956 6 1 1 4 5 19 −14 0.500
1957 10 2 0 8 10 39 −29 0.400
1958 4 0 0 4 4 16 −14 0.000
1959 7 1 0 6 10 24 −14 0.286
1960 6 1 0 5 9 20 −11 0.333
1961 6 1 0 5 7 24 −17 0.333
1962 3 0 0 3 2 11 −9 0.000
1963 5 1 2 2 3 12 −9 0.800
1964 7 3 0 4 8 16 −8 0.857
1965 8 2 1 5 12 22 −10 0.625
1966 7 2 2 3 5 10 −5 0.857
1967 11 1 3 7 7 21 −14 0.455
1968 6 0 0 6 5 27 −22 0.000
1969 9 3 1 5 13 26 −13 0.778
1970 7 0 3 4 4 12 −8 0.429
1971 7 0 2 5 2 17 −15 0.286
1972 8 2 3 3 6 13 −7 0.875
1973 7 1 1 5 4 21 −17 0.429
1974 6 1 2 3 7 12 −5 0.667
1975 7 0 3 4 6 14 −8 0.429
1976 9 4 0 5 13 22 −9 0.889
1977 8 2 1 5 6 16 −10 0.625
1978 8 2 1 5 10 24 −14 0.625
1979 16 3 7 6 14 17 −3 0.813
1980 12 1 3 8 7 28 −21 0.417
1981 9 3 0 6 10 26 −16 0.667
1982 9 2 2 5 13 20 −7 0.667
1983 13 0 3 10 7 30 −23 0.231
1984 12 2 2 8 9 23 −14 0.500
1985 10 1 2 7 8 18 −10 0.400
1986 14 4 4 6 11 17 −6 0.857
1987 10 2 0 8 8 22 −14 0.400
1988 13 3 5 5 12 15 −3 0.846
1989 13 2 4 7 8 21 −13 0.615
1990 9 2 5 2 8 13 −5 1.000
1991 7 1 3 3 5 8 −3 0.714
1992 9 0 4 5 6 14 −8 0.444
1993 15 4 4 7 16 19 −3 0.800
1994 14 4 3 7 21 17 +4 0.786
1995 10 3 2 5 12 18 −6 0.800
1996 11 1 4 6 9 17 −8 0.545
1997 10 4 3 3 13 13 0 1.100
1998 10 3 4 3 10 9 +1 1.000
1999 10 2 3 5 15 18 −3 0.700
2000 14 6 3 5 15 17 −2 1.071
2001 13 7 4 2 24 12 −12 1.385
2002 11 5 1 5 15 13 +2 1.000
2003 14 7 3 4 19 15 +4 1.214
2004 13 5 1 7 17 17 0 0.846
2005 13 6 2 5 22 19 +3 1.077
2006 12 3 6 3 11 10 +1 1.000
2007 10 3 5 2 6 5 +1 1.100
2008 9 2 2 5 9 14 −5 0.667
2009 11 4 2 5 13 18 −5 0.909
2010 9 3 1 5 13 11 +2 0.778
2011 10 3 2 5 10 15 −5 0.800
2012 10 5 3 2 18 14 +4 1.300
2013 12 5 3 4 14 14 0 1.083
2014 10 3 3 4 11 11 0 0.900
2015 9 3 3 3 6 7 −1 1.000
2016 11 0 2 9 4 22 −18 0.182
2017 11 4 4 3 12 11 +1 1.091
2018 11 7 1 3 14 6 +8 1.363
2019 12 7 0 5 18 12 +6 1.167
2020 8 5 0 3 10 10 0 1.250
2021 15 4 3 8 13 19 -6 0.733
2022 10 2 5 3 11 11 0 0.900
2023 12 6 0 6 18 13 +5 1.000
2024 10 1 1 8 9 24 -15 0.300


Kembali kehalaman sebelumnya