Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

 

Dragan Malešević Tapi

Dragan Malešević Tapi
Tapi
Лични подаци
Датум рођења(1949-01-22)22. јануар 1949.
Место рођењаBeograd, NR Srbija, FNR Jugoslavija
Датум смрти29. октобар 2002.(2002-10-29) (53 год.)
Место смртиBeograd, SR Jugoslavija
Уметнички рад
Правацfotorealizam

Dragan Malešević (Beograd, 22. januar 1949 — Beograd, 29. oktobar 2002), poznat i pod umetničkim pseudonimom Tapi, bio je srpski slikar fotorealizma.

Život

Kao sedmogodišnjak precrtavao je stripove iz ondašnje "Politike". Diplomirao je na Ekonomskom fakultetu u Beogradu.

Do 1989. živeo je u inostranstvu: Milanu, Beču, Kembridžu, Ženevi, Minhenu, na Bahamima…

Prvu izložbu slika imao je 1985. u Rovinju, gde je izlagao uz Miću Popovića i Olju Ivanjicki.

Prvu sliku je prodao 1987. u galeriji Prijeko u Dubrovniku za 8.000 DM. Godine 1989. časopis Art News uvrstio ga je među sedam najboljih hiperrealista sveta.[1]

Osamdesetih i devedesetih godina XX veka njegove slike izazivaju veliku pažnju medija,[2] usledile su samostalne i grupne izložbe u Jugoslaviji i inostranstvu: u SAD, Kubi, Belgiji, Francuskoj, Ujedinjenom Kraljevstvu, Nemačkoj, Švajcarskoj, Grčkoj, Kipru, Bugarskoj, Hrvatskoj, Crnoj Gori, Makedoniji, Rusiji, Kini, Japanu... Slike mu se nalaze u brojnim privatnim kolekcijama: Džordža Buša i Henrija Kisindžera, Kakueija Tanake... ali i javnim zbirkama, među kojima je i zbirka Bele kuće.[3]

Godine 2000. imenovan je za počasnog građanina Džordžije.

U Beogradu je 2012. godine otvorena prodajna galerija njegovih slika.[4]

Umetnost

Smatra se vodećim predstavnikom hiperrealizma i magičnog realizma u srpskom slikarstvu.[5] Neki likovni kritičari njegovo slikarstvo ocenjuju kao eklektično i iluzionističko.[6]

Slikao je ulja na platnu i drvetu, po uzoru i tehnici sličnoj tehnikama Jana van Ajka i Salvadora Dalija. Zahvaljujući posebnoj tehnici podslikavanja, njegove slike imaju visok stepen materijalizacije. Slikajući samo ono što se vidi, i to što jasnije, sačuvao je vedrinu duha i radost življenja, te ovo neki kritičari vide kao specifičnost njegovog „stila”.[7] Većina kritičara slaže se u mišljenju da je Tapijevo slikarstvo izvedeno do tehničke perfekcije i da je njegov umetnički jezik svima razumljiv.[8] U poslednjim godinama života bavio se i skulpturom.

Na njegovim slikama dominiraju scene iz svakodnevnog života koje su predstavljene precizno, gotovo fotografski. Slikao je pejzaže, žanr kompozicije, mrtve prirode, ženske aktove, slike sa istorijskom, religioznom i socijalnom tematikom, kao i prizore sa primesama nadrealnog.

Jedan je od najpopularnijih srpskih slikara, sa velikim brojem prodanih dela.[9] Za života je naslikao stotinjak slika, među kojima su najpoznatije Polje sreće, Labudovi, Venezuela, 18-ta rupa, Garaža, Duh Tesle (povodom 50 godina od Tesline smrti), Ana Bah, Borba ćurana, Rodezija, Slonište za izbeglice (na omotu kompilacije Bijelog dugmeta Ima neka tajna veza (1994)), Toplo-hladno (na omotu kompilacije The Best of Oliver Mandić), Žikin bend (na omotu CD-a Muzika za filmove, Gorana Bregovića), Bliher, itd.

Masonstvo

U srpskoj javnosti je važio za uticajnog masona.[10] Sa istomišljenicima je 1990. revitalizovao Veliku ložu Jugoslavije i postao jedan od najvećih propagatora masonske misli (Slobodnog zidarstva).[11] Umro je kao mason najvišeg, 33. stepena i kao Grandkomander Vrhovnog saveta Srbije drevnog i prihvaćenog Škotskog reda. Nakon njegove smrti, Velika nacionalna loža Srbije formirala je novu ložu pod imenom Dragan Malešević Tapi.

Samostalne izložbe

  • 1989. Muzej u Boru
  • 1991. Galerija Jugoslovenskih umetničkih dela, Beograd
  • 1992. Galerija Sveti Stefan - Crna Gora; Galerija Panorama, Niš; Vojvođanski muzej, Novi Sad; Galerija Scottish Rite, Los Anđeles, SAD; Milošev dvor, Požarevac; Galerija Leonardo, Beograd;Kafe galerija „Dvorište”, Beograd
  • 1993. Herceg Novi; ICC Art Gallery Limasol, Kipar
  • 1994. Hotel Vitoša, Sofija, Bugarska; Kulturni centar Kotor; Kulturni centar Podgorica.
  • 1995. Caffe Gallery, Kikinda; Galerija Renata, Sombor; Galerija Narodnog fronta, Muzej Grada Beograda, Beograd.
  • 1996. Izložba slike „E, moj narode!” u Jugoslovenskoj galeriji umetničkih dela, Beograd; Narodno pozorište „Zoran Radmilović”, Zaječar;
  • 1997. Umetnička galerija „Ruski dom“, Beograd.
  • 1999. Kulturni centar – Skoplje, Makedonija; Galerija Sveti Stefan - Crna Gora;
  • 2001. Vojvođanski muzej u Novom Sadu; Galerija Sveti Stefan - Crna Gora; Hotel „Grand”, Kopaonik;

Grupne izložbe

Reference

  1. ^ Slobodan Ikonić, Masoni sa asfalta, NIN, Novembar 2006
  2. ^ Mile Subotić, Lepota Realizma, Rastko br. 4, Beograd 1998, 32-33. Dejan Đorić, Stručnjaci za đubre, Duga br. 1614, Beograd 1995, 69. Đorđe Kadijević, Nema ‘’slučaja Tapi”, NIN, Beograd 1995, 38.S. Trifunović, Smeće po meri kritike, Politika Ekspres, Beograd 1995, 14.
  3. ^ „Архивирана копија”. Архивирано из оригинала 24. 4. 2011. г. Приступљено 13. 9. 2010. 
  4. ^ Otvara se galerija Dragana Maleševića Tapija („Politika“, 2. novembar 2012)
  5. ^ Dejan Đorić, Dragan Malešević Tapi, tekst za katalog povodom izložbe u Galeriji Leonardo, Beograd.
  6. ^ Mića Milošević, Flamanac i Mađioničar, tekst za katalog povodom izložbe D. M. Tapi, Majstor Magičnog Realizma, Galerija Leonardo, 1992, Mića Milošević, Flemish Magican, tekst povodom izložbe u ICC Art Gallery, Cyprus 1993.
  7. ^ Đorđe Kadijević, Čudan slikar, tekst u katalogu povodom izložbe u Galeriji Renata, Sombor 1995.
  8. ^ Ljupčo Malenkov, Pejzaži, tekst za katalog povodom izložbe u Kulturno-Informativnom Centru, Skoplje 1999.
  9. ^ Dragana Nikoletić, Dotukao nas je naš karakter, Reporter br. 188. Beograd 2001, 45-47. Momo Kapor, Tapijev magični realizam, Duga br. 369, Beograd 1988, 50-51.
  10. ^ Cecilija Rabrenović, Lagana igra jednog džentlmena, Džentlmen br. 6, Beograd 1997, 37-39. Masoni nisu bauk, Svedok, Beograd 1998, 10-11.
  11. ^ Kako da postanete mason, Večiti Fenomeni br. 2, Beograd 1998, 11-41.

Spoljašnje veze
Kembali kehalaman sebelumnya