|
Dag Dag er ei grunnleggjande tidseining som menneske har kjend til sidan urtidene. Det viser til den lyse eller vakne delen av døgnet. Motstykket til dag er natt. I bergmannsspråket nyttar ein dag som i uttrykket «ute i dagen» i motsetnad til inne i gruva. Kva tid byrjar og sluttar ein dag?I eintal på norsk bruker ein som regel ordet om tida med dagslys som kjem mellom soloppgangen om morgonen og solnedgangen om kvelden. Midpunktet heiter middag. Er det tale om fleire dagar, viser ein som regel til døger. I vår tid reknar me med at dagen tek til ved midnatt. Tidlegare var det vanleg å seia at han byrja i grålysinga om morgonen, medan andre tradisjonar, som den jødiske, reknar med at neste dag byrjar ved solnedgangen kvelden føre. Dei vanlege oppdelingane av døgeret.
Lengda av dagen varierer både med breiddegrad og årstid, med unntak av på ekvator der dag og natt er like lange heile året. Denne variasjonen i daglengd kjem av at rotasjonsaksen til jorda står på skrå i forhold til rotasjonsplanet jorda følgjer i banen sin rundt sola. Grupper av dagarDei fleste kalendrar i bruk i dag deler dagar inn i grupper på sju, som saman utgjer ei veke. Dagane har namn som kjem opp att kvar sjuande dag. Den norske veka har sju dagar: Måndag, tysdag, onsdag, torsdag, fredag, laurdag og sundag. I tillegg finst det spesielle dagar som kjem igjen på ei viss tid ein gong i året, til dømes fødselsdagar og høgtidsdagar.  Dag som personI norrøn gudetru var Dagr namnet på ein gud som var personleggjeringa av dagen. Han var son til jotunkvinna Natt og Delling, guden for morgongryet. På same måte som gudinna Sol og guden Måne fór han og Natt over himmelen kvart døger. Dag rei på hesten Skinfakse. Dag er òg blitt eit vanleg mannsnamn i dei nordiske språkområda. Kjende namneberarar er Dag Hammarskjöld og Dag Solstad. Ekstremvêret Dag var eit uvêr som råka Nord-Noreg i 1996. Sjå ògKjelder
Bakgrunnsstoff
|