Sinds 2002 werd de proloog ieder jaar in Genève gehouden. Dit jaar werd de proloog echter verreden in Freiburg. In de eerste rit in lijn reed het peloton vanuit Granges-Paccot langs het meer van Neuchâtel naar La Chaux-de-Fonds. Dat was ook de start van de derde etappe, die het peloton naar Lucens bracht. De vierde etappe was vergelijkbaar met de andere etappes, de start lag in Moudon, de finish in Charmey. In datzelfde Charmey startte een dag later de koninginnenrit naar Morgins. Er moesten vier bergen van de 1e categorie beklommen worden. De beslissing viel op de slotdag, toen er een heuvelachtige tijdrit van 20 kilometer verreden moest worden in en rondom Lausanne. Thomas Dekker won deze tijdrit en werd hierdoor verrassend ook de eindwinnaar.
De proloog werd gewonnen door Paolo Savoldelli met een tijd van 4' 35". Het was de vierde keer dat de proloog van de Ronde van Romandië door Savoldelli werd gewonnen.
De eerste etappe kende een lastige finale, waardoor de meeste sprinters al uitgeschakeld waren voor de zege. Markus Fothen en Francisco Pérez Sánchez wisten de overblijfselen van het peloton maar net voor te blijven en uiteindelijk won Fothen de etappe.
De tweede etappe werd ontsierd door een massale valpartij net voor de eindstreep, veroorzaakt door de Colombiaan Leonardo Duque. Een groot deel van het peloton kwam daardoor stil te staan. Slechts enkelen bleven de valpartij, die voor in het peloton gebeurde, voor, waaronder Robbie McEwen. De Australiër won zonder al te veel moeite.
De derde etappe werd gewonnen door Matteo Bono, die samen met Fumiyuki Beppu en Marco Pinotti de vlucht van de dag vormde. Pinotti leek lang verzekerd van de leiderstrui, maar door het "surplacen" in de laatste kilometer kwam de Italiaan uiteindelijk 4 seconden tekort voor het geel.
In de koninginnenetappe van de ronde moesten 4 beklimmingen van de 1e categorie beklommen worden. De etappe werd verreden in de regen, waardoor het wegdek ook erg glad was en er dus gevaar bestond voor valpartijen.
Op de slotklim naar finishplaats Morgins werd Gorazd Štangelj als laatste van de vroege vluchters bijgehaald door het peloton, dat geleid werd door Eddy Mazzoleni. In de laatste kilometers ging Igor Antón ervandoor. Hij kreeg gezelschap van Thomas Dekker, Chris Horner en John Gadret. In de sprint van vier leek Dekker lang op weg naar de overwinning, maar in de laatste meters werd hij gehinderd door Anton, die uiteindelijk de etappe won. Horner werd met nog één rit te gaan de nieuwe leider. Daarachter ging de Spanjaard Joaquim Rodríguez in de laatste meters nog tegen de vlakte.
Dekker reed uiteindelijk de beste tijdrit en won de rit tegen de klok met 5 seconden voorsprong op Savoldelli. Andrej Kasjetsjkin werd derde op 12 seconden van Dekker, die ook de eindzege pakte.
.svg){kind=small}
· 
· 
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}