Rob de Nijs

Rob de Nijs
Rob de Nijs tijdens Vlaggetjesdag in 2008
Algemene informatie
Volledige naam	Robert de Nijs
Geboren	26 december 1942
Geboorteplaats	Amsterdam
Land	Nederland
Werk
Jaren actief	1960-2022
Genre(s)	Nederlandstalige muziek
Beroep	Zanger, acteur
Label(s)	EMI
Officiële website (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) Last.fm-profiel (en) MusicBrainz-profiel
Portaal    Muziek

Robert (Rob) de Nijs (Amsterdam, 26 december 1942) is een Nederlands zanger en acteur.

De Nijs werd geboren als zoon van een rijschoolhouder. Toen hij zes jaar was, ging hij vanwege zijn astmatische bronchitis naar de openluchtschool in het Oosterpark. Toen hij acht jaar was, kreeg hij zijn eerste accordeonles.

Via de directeur Bob Bouber, van de cabaretschool waar De Nijs op zat, leerde hij in mei 1960 de muzikanten Jan de Hont, Hans de Hont, Roel Vredeveld en Henny van Pinxteren kennen die met hun band The Apron Strings op zoek waren naar een zanger. De band werd omgedoopt tot Robby and The Apron Strings. Al snel speelde de groep in het voorprogramma van Peter Kraus in de Doelenzaal. Vervolgens kwam Bert de Nijs, de broer van Rob, als extra gitarist bij de band. Op 15 oktober 1960 behaalden ze de eerste plaats op een talentenjacht van Polydor. In 1962 ging de band uit elkaar. Rob en zijn broer Bert begonnen samen Rob de Nijs en de Lords.

De Nijs won in 1962 op 19-jarige leeftijd een talentenjacht met deze band. De eerste prijs was een platencontract. De eerste twee singles (De liefste die ik ken en Jenny) flopten, maar het nummer Ritme van de regen uit 1963 werd een grote hit, waarvan in totaal bijna 100.000 exemplaren verkocht werden. In 1963 deed hij mee aan het songfestival in Knokke.

In juni 1963 werd de eerste Rob de Nijs en de Lords-fanclub opgericht. In 1964 verschijnt zijn eerste soloplaat Dit is Rob de Nijs. De Nijs ontving voor dit album een eerste Edison award. In 1964 en 1965 was Rob de leading man in een serie televisieprogramma's voor de VARA: TV-magazine. Hierin werd hij behalve door de Lords, bijgestaan door Trea Dobbs, Ria Valk en Marijke Merckens. In november 1965 gingen De Nijs en de Lords uit elkaar. Hij ging werken bij Circus Boltini. De Nijs begon in 1968 in een tweetal clubs van zijn toenmalige schoonvader Jan Hesseling aan de Lievevrouwestraat in Bergen op Zoom.

Eind 1969 kreeg hij een rol in Oebele als Bello Billy Biggelaar. Dat leverde hem in 1971 de rol van Bertram Bierenbroodspot op in de KRO televisieserie Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, mijnheer?. Deze serie liep tot 1976.

In 1970 deed hij mee aan de musical Salvation en kwam hij in contact met Lennaert Nijgh. Nijgh besloot een aantal nummers voor De Nijs te schrijven, samen met Boudewijn de Groot, om zo zijn carrière weer op gang te brengen.

In mei 1973 kwam de eerste vrucht van deze samenwerking, Jan Klaassen de trompetter, in de hitparade, in september gevolgd door Dag zuster Ursula. Er volgden bescheidener successen met Mirella en Hé speelman. Hierna kwam zijn waarschijnlijk bekendste hit uit: Malle Babbe, die De Groot ook zelf regelmatig zou gaan zingen. Na de albums In de uren van de middag en Kijken hoe het morgen wordt, beide eveneens door De Groot geproduceerd, beëindigden de twee hun samenwerking. Nijgh bleef betrokken als tekstschrijver.

In het tv-seizoen 1974-1975 kreeg hij een eigen tv-programma, NL Tippers, waarin diverse Nederlandse artiesten hun lied ten gehore brachten. Het was te zien bij de TROS.

In 1976 werd hij door het NIPO uitgeroepen tot populairste zanger van Nederland. In 1977 kreeg hij zijn eigen special bij de VARA. In 1980 werd hij door de Hitkrant uitgeroepen tot populairste Nederlandse zanger. In dat jaar stond het album Met je ogen dicht bovenaan in de Album Top 100.

In 1980 leert De Nijs Belinda Meuldijk kennen. Zij schrijft vanaf het album De regen voorbij (1981) veel van de teksten voor De Nijs. In 1983 ontving Belinda Meuldijk voor het lied L.A.T. de Conamusprijs voor beste Nederlandse lied van dat jaar.

In 1982 vierde De Nijs zijn 20-jarig artiestenjubileum met een concert in Utrecht Vredenburg. De registratie van dat concert werd onder de naam Springlevend uitgebracht op LP. De Nijs startte aansluitend als een van de eerste Nederlandse zangers een theatertournee.

In 1985 scoorde hij zijn grootste hit tot dan toe. Het vredeslied Alles wat ademt, geschreven door Gerard Stellaard, Nijgh en Meuldijk, steeg tijdens de kersttijd naar de tweede plaats. De zin laat alles wat ademt in vrede bestaan komt uit Psalm 150 vers 6. In 1996 scoorde hij zijn eerste en enige nummer 1-hit met Banger hart, dat vijf weken op de toppositie in de Mega Top 50 stond. In 2000 werd De Nijs koninklijk onderscheiden als ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.

In 2001 werd De Nijs onderscheiden met de Radio 2 Zendtijd Prijs. Deze prijs wordt toegekend door Conamus en Radio 2 aan een uitvoerend artiest die van blijvende betekenis is voor de Nederlandse radio. Diverse artiesten, onder wie Boudewijn de Groot, Hans Vermeulen, Frédérique Spigt en Skik brachten live een eerbetoon aan De Nijs door een van zijn nummers te vertolken. In het najaar van 2001 deed De Nijs, als speciale gast, mee aan een serie optredens van Night of the Proms, in Nederland, waar hij zijn toen laatste hit Banger Hart vertolkte en ook de klassieker Malle Babbe.

In mei 2007 nam hij met Julien Clerc voor zijn nieuwe album Chansons diens This Melody op in een dubbelhertaling van Jan Rot. De release van het album met enkel Franse liedjes werd diverse keren uitgesteld vanwege perikelen tussen Meuldijk en De Nijs. Het album lag vanaf 14 maart 2008 in de winkels.

Op 16 maart 2008 gaf De Nijs een jubileumconcert met het Metropole Orkest in een uitverkocht Carré. Het concert werd gegeven vanwege het 45-jarig artiestenjubileum van de zanger en het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd. Tijdens dit concert werd bekend dat er een tulp naar hem vernoemd zou gaan worden. De burgemeester van Anna Paulowna (waar ook Wieringerwaard onder viel) maakte dit bekend. De tulp werd begin mei, tijdens de Bloemendagen in die gemeente, gedoopt.

In 2009 nam De Nijs deel aan het eerste seizoen van het EO-programma De Mattheus Masterclass waarin niet-klassiek geschoolde artiesten een deel van Bachs Matthäuspassion uitvoerden in de Sint-Vituskerk in Hilversum. In datzelfde jaar was De Nijs ook gastartiest tijdens de concerten van De Toppers in de Amsterdam ArenA.

In 2010 verscheen het album Eindelijk vrij. Deze cd werd in Louisiana met lokale studiomusici opgenomen en is geproduceerd door Daniël Lohues. Eindelijk vrij bevat composities en teksten van onder anderen Lohues, Huub van der Lubbe, Joost Nuissl en A.J. Croce (die toevallig in dezelfde studio aanwezig was en ook op het album meespeelt). In de videoclip Nog steeds geen rock & roll is De Nijs te zien als Elvis Presley.

Op 13 januari 2013 vierde De Nijs zijn zeventigste verjaardag met een groot concert in Carré. Behalve De Nijs zelf waren er optredens van muzikale vrienden zoals Spinvis, Jan Rot, Henk Hofstede, Loeki Knol en Wieteke van Dort. Tijdens het concert maakte De Nijs bekend dat hij een nieuw album gaat maken met Spinvis.

Begin 2013 was De Nijs te zien in het vijfde seizoen van het programma De beste zangers van Nederland. Naast De Nijs deden Simone Kleinsma, Tim Douwsma, Angela Groothuizen, Raffaëla Paton, Charly Luske en Bastiaan Ragas mee aan het programma. De Nijs zong voornamelijk Engelstalige nummers van Elvis Presley (Always on my mind, Can't help falling in love) en The Beatles (Lady Madonna, Something).

In 2014 kwam De Nijs met een nieuw album genaamd Nieuwe Ruimte. Het album bevat veel covers en daarnaast een aantal originele stukken. Opmerkelijk is dat voor het eerst sinds 1975 Boudewijn de Groot een nieuw lied leverde. Ook Belinda Meuldijk schreef, voor het eerst sinds hun scheiding, drie stukken voor het album. In 2017 volgde het album Niet voor het laatst met bijdragen van onder andere Spinvis, Daniël Lohues, Frederique Spigt en Paskal Jakobsen.

Tot en met 2019 bleef de zanger actief en trok met zijn jubileumshow volle zalen.^[1] Eind augustus 2019 viel hij tijdens een optreden in Naaldwijk plotseling van het podium.^[2] Op 17 september liet hij weten in het daaropvolgende jaar te zullen stoppen met optredens, omdat bij hem de ziekte van Parkinson was vastgesteld.^[3] Hij zou zijn huidige tournee afmaken en in 2020 een afscheidstournee door heel Nederland geven die zou eindigen in Amsterdam, de plek waar het allemaal begon volgens De Nijs zelf.

Op 13 maart 2020 was hij gast bij De Wereld Draait Door en dus sinds lange tijd weer op tv. Hij zong daar twee liedjes van zijn album Niet voor het laatst met een nog steeds zuivere stem. De titelsong Niet voor het laatst bereikte de nummer 1-positie in de iTunes Top 100.

Op 6 november 2020 verscheen het afscheidsalbum 't Is mooi geweest. Het album werd uitgebracht tezamen met een boek. In het programma Op1 zongen Danny Vera en Paskal Jakobsen de nieuwe single Wat als later nu is.

In de maand november werd De Nijs geëerd door Omroep MAX als gouden held van de Nederlandse muziek. De 3J's brachten hun versie van de klassieker Foto van vroeger.

Op 21 november 2021 gaf De Nijs een afscheidsconcert voor zijn Belgisch publiek in het Sportpaleis in Antwerpen.

De Nijs gaf op 22 juni 2022 zijn allerlaatste concert in Ziggo Dome in Amsterdam.

In oktober 2023 won Rob de Nijs voor zijn afscheidsconcert de Televizier-Ring Impact. Zijn vrouw Jet nam de prijs in ontvangst, terwijl Rob samen met zijn zoon Robbert de uitreiking op de televisie volgde.

Op 30 juli 1968 trouwde hij met Elly Hesseling, de dochter van een clubeigenaar in Bergen op Zoom.

In december 1980 ontmoette hij Belinda Meuldijk die veel teksten voor hem zou gaan schrijven. In juli 1984, na de scheiding van zijn eerste vrouw, trouwde hij met Meuldijk. Met haar kreeg hij twee zoons. Hij nam voor beide zoons een speciaal geschreven nummer op: 'Voor Robbert' (op het album Roman) en 'Yoshi' (op het album Hartslag). Het huwelijk van De Nijs en Meuldijk kreeg veel aandacht van de roddelbladen. De Nijs en Meuldijk gingen in 2006 uit elkaar. Volgens hun advocaat zagen de twee "geen toegevoegde waarde om deze samenlevingsvorm vanuit een huwelijkse staat voort te zetten".

Op 24 juni 2008 trouwde De Nijs met zijn voormalige persoonlijk assistente, Henriëtte Koetschruiter. Zij kregen in februari 2012 een zoon.^[4]

Op 6 juni 2007 plaatste het roddelblad Privé foto's van de ernstig vervuilde villa van Meuldijk in Bosch en Duin. Voormalig echtgenoot De Nijs bekende de foto's in augustus 2006 te hebben gemaakt, maar ontkende ten stelligste het beeldmateriaal aan het weekblad te hebben geleverd. Meuldijk spande een kort geding tegen het blad aan. De rechter stelde Meuldijk in het gelijk en bepaalde dat de gegevens van de fotograaf en de verkoper van de onrechtmatig gemaakte foto’s bekendgemaakt moesten worden. Na het kort geding bleek dat toenmalig belspelpresentator Martijn van den Bergh de foto's aan Privé had doorgespeeld.

Op 13 juli 2009 was De Nijs de eregast bij De Toppers in Concert 2009.

De Nijs kreeg in december 2012 als eerste artiest een eigen portret in Carré. Het portret is geschilderd door Dora Carpentier.

In december 2018 ging de documentaire Niet Voor Het Laatst in première, waarin regisseur Leon Verdonschot het leven en werk van De Nijs portretteerde.

In mei 2023 werd bekendgemaakt dat Joop van den Ende, in samenwerking met Rob en Jet de Nijs, werkt aan een musical over het leven van Rob de Nijs. De musical staat gepland voor 2025.^[5]

• Tussen Jou En Mij (2003), liedteksten van de hits die bekroond zijn met een Gouden Harp
• Rob de Nijs, de geautoriseerde biografie (2007), geschreven door Robert Haagsma
• ‘T is mooi geweest (2020), geschreven door Robert Haagsma

• In 2000 werd De Nijs benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.
• Rob de Nijs heeft vele gouden en platina platen gekregen gedurende zijn carrière. Zijn succesvolste album is Met je ogen dicht, dat dubbel platina werd. Zijn laatste gouden plaat ontving De Nijs voor het afscheidsalbum ‘t Is mooi geweest.
• Rob de Nijs ontving tijdens zijn carrière zes Edisons. De eerste Edison kreeg hij al in 1964 voor zijn debuutalbum Dit is Rob de Nijs. In 2001 ontving De Nijs een Edison voor zijn volledige oeuvre. Belinda Meuldijk ontving dat jaar een Gouden Harp voor de teksten die zij schreef voor De Nijs. De Nijs ontving de Gouden Harp zelf al in 1982. In 2021 won hij met zijn afscheidsalbum zijn zesde Edison.
• In 2013 werd de TrosKompas Oeuvre Award aan hem toegekend.
• Op 20 november 2016 ontving De Nijs in Theater Amsterdam de NPO Radio 5 Oeuvre Award 2016.^[6]
• Op 17 juni 2022 kreeg hij de Cultuurprijs van de gemeente Ede uitgereikt^[7]
• Op 12 oktober 2023 won het afscheidsconcert van De Nijs tijdens de Gouden Televizier-Ring Gala in de categorie Impact.^[8]

Zie de categorie Rob de Nijs van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.