Lakverf Zie Lak (houtbewerking) voor het aflakken van hout
Lakverf, ook wel lak, emailverf of (minder juist) emailleverf genoemd, is een verf die aan de lucht droogt tot een hard, glad en meestal glanzend oppervlak. De verflaag wordt gebruikt voor het beschermen (coaten) van oppervlakken, die onderheven zijn aan de buitenlucht of anderszins harde slijtage of temperatuurschommelingen ondergaan. Het gaat hier om materiaaloppervlakken van metaal, hout, kunststof, keramiek of composiet. Soms is een voorbehandeling van het substraat (ondergrond) nodig om een goede hechting te kunnen garanderen. Luchtdrogende emailverf of lakverf moet niet verward worden met email of glazuur dat op hoge temperatuur wordt gesmolten tot een beschermlaag. VerfEmailverf en lakverfVan oudsher wordt de term emailverf of lakverf gebruikt om dekkende verfproducten op terpentine-, olie- of harsbasis te beschrijven, meestal met een aanzienlijke hoeveelheid glans erin. Recentelijk hebben ook veel latex- of watergedragen verven de term overgenomen. Ook bestaan er lakken met een variatie in glanswerking: mat, zijdeglans en hoogglans. De term lakverf staat tegenwoordig voor een "verf met een hard oppervlak als resultaat" en verwijst meestal naar verf van hogere kwaliteit, meubel- en vloerlakken met een hoogglansafwerking of spuitverven. De meeste lakverven zijn gebaseerd op alkydhars. Sommige lakverven zijn gemaakt door vernis toe te voegen aan verf op oliebasis. Populaire lakbasissen zijn:
CellulosenitraatLakverven kunnen ook verwijzen naar verven op basis van cellulosenitraat (ook bekend als nitrocellulose), een van de eerste moderne commerciële verven van de 20e eeuw. Ze zijn sindsdien vervangen door nieuwe synthetische coatings zoals alkyd, acryl en vinyl, vanwege zorgen over toxiciteit, veiligheid en conservering (neiging tot vergeling met de tijd). Nitrocellulose-verven zijn ook algemeen bekend als moderne verflakken. VerpakkingDe verven kunnen worden verpakt in een metalen verfblik of als spuitverf, afhankelijk van de gewenste toepassing. Emailverf, email en glazuurGlazuurEmailverf moet niet worden verward met email of glazuur, waarbij een glasachtig materiaal in poeder- of pastavorm wordt aangebracht met een borstel en vervolgens gebakken in een oven waardoor een gesmolten glaslaag (glazuur) ontstaat. Email of glazuur wordt veel toegepast in de kunst of producten van aardewerk (dakpannen, tegels, bloempotten) en dient als beschermlaag, isolatie of als decoratie van objecten. De naam emailverf doet denken aan een glasachtige verf of glazuur, waardoor het nogal een verkeerde benaming is voor de verf. In werkelijkheid zijn de meeste commerciële emailverven aanzienlijk zachter dan glasachtig email of gestoofde synthetische harsen, en totaal verschillend van samenstelling. Glazuur wordt als poeder of pasta aangebracht en vervolgens op hoge temperatuur gebakken tot een vaste glazuurlaag. Er is geen algemeen geaccepteerde definitie of standaard voor het gebruik van de term "email" of "glazuur", en niet alle verven van het emailtype mogen het gebruiken. KunstHoewel "email(le)" of "glazuur" binnen de kunst normaal gesproken verwijzen naar email, gebruikten sommige kunstenaars in de 20e eeuw commerciële emailverven in hun werk, waaronder Pablo Picasso (vermengd met olieverf), Hermann-Paul, Jackson Pollock en Sidney Nolan. The Trial (1947) is een van een aantal werken van Nolan waarin emailverf is verwerkt, meestal Ripolin, een commerciële verf die niet bedoeld is voor kunst, dit was ook het gebruikelijke merk van Picasso.[1][2] Sommige "glazuurverven" worden nu speciaal voor het gebruik voor kunstenaars geproduceerd. EigenschappenDe verflakken worden veel gebruikt als isolatie, decoratie of bescherming van een substraat (ondergrond). Meestal is het nodig om het substraatoppervlak eerst voor te behandelen, zodat een goede hechting kan worden gegarandeerd. De lakken hebben veel materiaaleigenschappen die kunnen worden gebruikt voor verschillende toepassingen:
Toepassingen
Zie ookBronnen, noten en/of referenties
|