|
Lluis I d'EspañaLluis I d'España, llamáu «el Bien Amáu» o «el Lliberal» (25 d'agostu de 1707, Madrid – 31 d'agostu de 1724, Madrid), foi rei d'España dende'l 15 de xineru de 1724 hasta la so muerte 229 díes dempués, lo que convierte al so reináu nel más efímeru de la historia d'España. Yera'l fíu mayor de Felipe V y María Luisa de Saboya. El 7 d'abril de 1709, foi xuráu como príncipe d'Asturies nes Cortes aconceyaes nel monesteriu de San Jerónimo de Madrid. Ente 1717 y 1720 foi educáu y preparáu pa ser rei pol Marqués de Riscal d'Allegre, don Baltasar Furtiáu de Amézaga Unzaga, gentilhombre de Cámara del Rei, ilustráu militar y Gran Comendador de la Orde de Santiago.[6] El 10 de xineru de 1724, el rei Felipe V robló un decretu pol qu'abdicaba en favor del so fíu Luis.[7] El príncipe recibió los documentos el 15 y publicóse la disposición a otru día. Luis taba casáu cola princesa francesa Luisa Isabel de Orléans, fía de Felipe II de Orléans, dende'l 20 de xineru de 1722. Cuando contraxeron matrimoniu nel palaciu Ducal de Lerma, él tenía quince años y ella dolce. Sicasí, cuando'l nuevu rei careció de viruela n'agostu d'ese mesmu añu, Luisa Isabel curiolu solícitamente, esponiéndose a l'andada, como asina asocedió anque con distintu desenllaz al del so maríu. A los siete meses de xubir al tronu, el monarca morrió de viruela en Madrid el 31 d'agostu de 1724, con diecisiete años acabantes de cumplir. Referencies
Enllaces esternos
|
